İlk şiirim :)
Anlatamıyorum..
Ne kadar yazsam olmuyor.
Bu düzeni bozuk aşka iki satır yazayım diyorum;
Beceremiyorum.
Zulamda üç kırık cigara ,yaksam yanıyorum yakmasam ölüyorum.
Yutkunamıyorum, boğazım düğüm düğüm..
Sevmek neydi ha söyle?
Senin gibi çekip gitmek mi, yoksa benim gibi arsızca sevmek mi ?
Kokuşmuş küflü ranzamın paslı demirinden soğuk
Ödünç kitap vermek mi yoksa numaralandırılmış dipnotları kitabın sonuna koymak mı daha büyük bir kötülük sayılmalı, bazen kararsız kalıyorum
Annenizi mi özlediniz?
- Ben geldim annem.
- Hasretine dayanamadım ve sana geldim.
- Seni çok özledim biliyor musun?
- Senden ayrı olmak kor gibi yakıyor yüreğimi. Gözyaşlarım
serinletmiyor beni anne.
- Ne olur rüyalarıma gelsen olmaz mı?
- Bana bir sarılsan, öpüp koklasan, dertlerime derman olsan.
- Akşamları yatarken seni arıyor gözlerim. Seni göreceğim
umuduyla
Hiç tanımadığım insanlardan öyle triplere maruz kalıyorum ki, onlara gösterdiğim sabır karşısında saygı duruşuna geçiyorum. :))
...
Zaten 120 sorudan 20'sini yapsan barajı geçeceğin, hiçbir eleyiciliği olmayan sınavın baraj puanını indirmek komik, bunu çok iyi bir şeymiş gibi çarşaf çarşaf haber yapmak daha komik.
Üniversiteler yeterince vasıfsız kurumlar olmaya başladı zaten sayenizde, bir de böyle yaparak işsizlik oranını artırıp, okumuş işsizler üretmeye ve "gençler iş beğenmiyor, iş çok" yalanını söylemeye devam edin bakalım.
Ne kadar da "içimizden birilerinin çocukları barajı geçemedi" türünden bir değişiklik ya.
Daha da şaşırmam dedikçe hayretler içerisinde kalıyorum.
"İnsanların kötü olduğunu görmek beni şaşırtmıyor ama bu yüzden hiç utanmadıklarını görünce hayretler içinde kalıyorum..."
- Goethe
Yazık halime
"Bazen çabaladığımla kalıyorum, nedenini bilmiyor ve üzerine düşmeye korkuyorum. Belki de bu korkaklık kaybettiriyor, ya da zaten baştan kaybettiğim yarışlarda çaba gösteriyorum bunu biliyorum, ama gerçek şu ki sadece kendimi ziyan ediyorum."
𝓔𝓵𝓲𝓯𝓲𝓷
Kendimi sevdirmemek için elimden geleni yapıyorum. Kursağımda kalmış onca şeyle yaşamak için ve içimden geçenleri yazmamak için baya bir mücadele veriyorum. Hava almak için dışarı çıkıyorum mesela, insanların arasında daha çok havasız kalıyorum. Bir güler yüzü çok görüyorum kendime. Kimsenin de bana iyiliğinin dokunmasını istemiyorum. Çünkü biliyorum ki, bir süre sonra ya lafını yapacaklar ya da gözüme sokacaklar. Olacak olan oluyor zaten. Kıçımı da yırtsam engel olamıyorum. Seçim yapamıyorum. Herkesin haklı sebepleri oluyor, her şeyin sonunda. Çünkü ile başlayan cümleler kuruyorlar bana. Alışıyorum… Hatta aldırmıyorum. Yeterince kaybettikten sonra daha cesur oldum. Ayakları yere sağlam basan biri oldukça daha doğru insanlarla yürüyorum o yolda. Yaptığım tüm yanlış seçimlerin ve hataların sonucunun bana güçlenmek olarak dönmesi çok güzelmiş.
Susmamalıydım biliyorum!
"Susmamalıydım biliyorum!"
Kırılsa da utancımı gizleyen aynalar
Gecenin rahminden süzülse de hayallerim
Yârin mezar taşına dokunmadan ellerim
"Susmamalıydım biliyorum!"
Ay ışığına meftun bir gönül pazarında
Avucuma bıraktı esrik bakışlarını
Yağmursuz bir bulut gibiyim yâr nazarında
Çiğneyip geçti kalbimin yakarışlarını
Tohumun
