Sessizce yontuyorum karanlık geceyi
Yüzünü okşadığım parmaklarla
Soğuk mânâlar fışkırıyor derinden
Gökyüzüne saçtığım umutlarla
Sıyrılıyorum düşlerden hayalden
Baş başa kalıyorum kara bulutlarla
Ben üşümesin diye örtüyorum bu acıları
Sen durmadan esiyorsun serin sancılarla
İçten gelen
Tıkanmış hissediyorum , tamamlanmamış. Zaman içinde akarken sakince, bir yerde durup kalıyorum , nedensizce yol duruyor. Huzursuz ve iç karanlığımla yolda yalnız güçsüz ve arkada kalmış hissediyorum. İleri çok uzakta ışık benden yana değil gibi.. eksik olan ne neresindeyim yolun bilmiyorum , günler günleri kovalıyor insanlar yoldaşım oluyor , bir bir mutluluk ekleniyor fakat tıkanıyorum. Nedir bu yoksunluk ? İhtiyacım neydi? Öylece bırakıp devam mı etsem yoksa bu döngüde kendime yer mi arasa emin değilim. Ama bıraksam karanlık hakim gelecek , ilerlesem halim yok . Belki aşırılıktır beni bu hale getiren , mutlu huzurlu devam eden yoldur belki.. belki gelmeyen destektir beni yorgun kılan , aradığım , bakındığım ve özlemini çektiğim.. gerçi nedir , nerdedir bilmem de .. vuslatı zor , kokusu yakın bir acı bu.. kayboldum sanki zamanda , hangi ana aitim hangi kitabın sayfasıyım .. nedir hayalim , istediğim var mıydı yaşamdan? Ben şu ben miydim??
Kaybettiğin Yerde Bekleme
kaybettiğin yerde bekleme,
güçsüzler öyle yapar.
sana kapanan kapıyı bir daha çalma,
kapanan kapıyı acizler çalar.
unutma ki bu aşağılık dünyadasın:
kötülüğü baş tacı edip,
iyiliği çılgınlık sayan dünyada.
şunu iyi bil ki,
Sayfamda onlarca tekrar paylaşım görmek beni çok rahatsız ediyor -birkaç neyse- ve bu da takipleştiklerimden olunca üzülerek karşılıklı takibe son vermek zorunda kalıyorum.