Sonra ne oluyor biliyor musun haldaş?
Aslında hiç bir şey. Çevrende tonlarca olay dönüyor.Ağlıyor herkes, gülüyor.İnsanlar bir yerden başka bir yere telâşlarını da alıp yetişmeye çalışırken, sen sadece kendine gitmenin yolunu arıyorsun.Günlerce, aylarca, yıllarca yürüyüp, dönüp dolaşıp olduğun yere geri dönüyorsun.Bir gaye, bir umut, yaşamak için ufak da olsa bir neden bakıyorsun.Nefesi alıyorsun almasına ama vermeye hasret kalıyorsun. Palyaçoların fiyatı arttı. İnsanlar gülmeye hasret bırakılıyor. Baksana, dünya ne kadar da yaşlandı. Bize nasıl davranacağını bile bilemiyor.. ⠀ Şunu söylüyorum sevgili dostum; Gece olunca, sabah kalkmak için bir nedenin olmalı. Yeri geldiği zaman mutluluk yüzünde, hüzünler rafta kalmalı. İnsan gideceği yere gitmeden, en azından kendine bir kere uğramalı. Nefesini duyabiliyorsan eğer, kulaklarında da yeni bir umut çınlamalı. Karşına bir ayna koy.Veya geç bir aynanın karşısına.Bir tutam vefa, sadakat bir parça.Kimse koyamıyorsa yanına, kıyamıyorsa bölük pörçük sevdasına.Yansıt gözünden gönlüne, doyur kalbini, sen koy insanlığından bir lokma, yine kendi huzuruna..