Yüksek müsaadenizle bugün biraz kendinden bahsetmek istiyorum. Sizlere derinin altında sıkışıp kalan bir cam kırığından bahseder gibi, hayatımdan bahsedeceğim. Bu hiç bir şeyi değiştirmeyecek. Beni anlamayacaksınız, sadece ara sıra bardağınızdaki kadehlerden yudumlar alıp, yüzünüze beni dinlediğinizi belirten mimikler konduracaksınız. Abiler,
Çizgi
Yürüyorsun camdan bir çizginin üstünde
Aşağıdan yılların şekilsiz çığlıkları
Annesini terk etmiş bir bohem özentisi
Hiç bir zaman istediğin olmadı değil mi?
Bıçak yağmurunda korkmadan tek başına
Hızlı fakat gelişigüzel adımlarla
Aklın tabii ki en son bıraktığın yerde
Gözlerinin arkasında sessiz bir gemi
Kimbilir hangi yüzyıldan, kimbilir adı ne
"Evde kedi beslemek zor olmuyor mu?" diye sorunca insanlar, hep aynı şeyler gelir aklıma. Gıybet eden, günah işleyen, yaradılış gayesine uygun yaşamayan sen, siz, sizler, sizin gibiler hep evlerde yaşıyorsunuz zor olmuyor da, şu sessiz kul yaşamış çok mu? "Tüy döküyor mu?" ikinci favori sorudur. Yahu tabii ki döküyor, kedi yahu
Sayfa 65
Ölümün ardı boşluk.
Bak senin son veda ile ayrıldığın binada kahkahalar çınlıyor yine, daha kaç gün oldu, Rilke'nin üstüne kimler düğün dernek yapmadı ki, Nietzsche'nin arkasından bir tek o at huysuzlandı, kalp krizi ölüyü aldı, aldığı yeri eliyle şöyle bir düzeltti. Geç otur bak camdan badem ağacı çiçek açmış, toprak uyanıyor, acaba görüyor musun, sen de görüyor musun, badem baharını görüyor, dalların arasında geziyor musun, uyanıyor mu acaba, senin de mi kemiklerin öyle yan yana getirilecek, hala ve tekrardan yaşama hem de ebedi yaşama arzusu mu duyuyorsun, bak ıslak toprak kokusu havada, duvarda yosun, Tunusbağı civarında yatıyor sarhoş Nedim, evin eski kedisi bile gitti, havada mı asılı her şey, ses ve musiki asılı olsa ve günü gelmiş başka bir kulak ona uzansa, ıstırap nerde acaba, hep dallarda gözüm, hep dallarda ve durgun sularda, şarkılar söylendi, ölmeyecekmiş gibi, sarıl dığında sımsıkı bir ebediyetsizlik hissettin en korkulu anda ve mutluluk başkasının gibi göründü sana öyleydi de ondan mı, seninki bile başkasının başkasınınki yine başkasının ta sahipsizleşene kadar, mutluluk bile kimsesiz ve ebediyetsiz kaldı burada.
Alt katında evin eşyalar bana öyle bakıyorlar ki öyle bakamadan duruyorlar ki ben hala nasıl yaşıyorum bilmem, kendimi dışarı dar atıyorum, kesik bir rüzgar kuru bir yaprak peşimden tıkırdayarak geliyor, geliyor da geliyor. Mavi su, serin pürüzlü deniz, uğultulu motor sesleri, hakikat ile hayal arasındaki o incecik tüldeyim. Yani hayattayım. Bir elim sözde kendi yakamda ama elimden de azadeyim.
Dünyada depresyon salgını denilebilecek bir artış söz
konusudur. Eğer önlem alınmazsa 2020
yılında depresyon, kalp-damar hastalıklarında en önemli
ikinci sağlık sorunu olacaktır.
Depresyon artış hızının nedenleri olarak, modern insanın
yaşadığı psikolojik taciz, başarı baskısı, tüketim çılgınlığı,
doyumsuz sermayenin rekabetçiliği ve hızlı yaşamı teşvik
etmesi, beklenti düzeyinin yüksek tutulması sayılabilir.
Bireysel mutluluk bozulduğunda küresel mutluluk da
bozulacaktır.
Depresyon kişinin yaşamdan zevk almaması, ilgi ve enerjisini
kaybetmesi, uyku ve iştahının bozulması, zihninin
yavaşlaması gibi belirtilerle seyreder. Çok şükür ki,
tedavisinde tıp çok başarılı. Beyinde bozulan kimyasal denge
tedavi ile düzeltilebiliyor.
Kedisi öldüğü için depresyona girebilen insan, olumlu yaşam
felsefesi ile hayattan zevk almayı başarabiliyor.
Kronik, uzun süren depresyon hastalığının mide, kalp,
akciğer, kemik iliği gibi birçok organı bozduğu bugün
bilimsel olarak belirlendi ve gösterildi.
HİÇ’lik...
“Mevlana’nın Türbesinde gözden önce kalp görüyor, gönül algılıyordu. Yalnızca bedene değil, tüm yaşama dünyanın ötesinde evrende olmayan ‘HİÇ’liğin muhteşem güzelliğini yaşatıyordu..
Hiçlik ile Varlığı birbirinden ayırmamız lazım. Rabbim bizi birer varlık olarak yaratıp bu dünyaya göndermiş. Varız ama önemli olan hiçlik makamına gelebilmek!...”
Sayfa 124Kitabı okudu
