Öykü kitaplarını okuması ne kadar keyifliyse yorumlaması da o kadar zordur benim için. İçindeki farklı öyküleriyle bu öykülerin bana hissettirdiği duyguları tek tek burada anlatmam biraz zor. Ama kitap için şunu söyleyebilirim; Samimi… Hiç çekinmeden, gizlemeden, saklamadan dertlerini, hüzünlerini anlatan, ben bunu bir yerden tanıyorum hissi veren bir yabancı gibi. Kitaba adını veren ilk öyküden ve en sonda rahmetli eşi için yazdığı duygularından çok etkilendim. Bir kalp sızısı ile aralanan kapı, rüzgarın etkisiyle dan diye kapandı sanki, öyle bir his okurken
Yazar, genel olarak kitapta ölüm temasını işlemiş, bedenen ve ruhen ölenlerin ve kalanların duyguları vardı kitapta. Anlatımını en sevdiğim öykü ise mizahın ve hüznün harmanladığı “Vecdi Çiçek Açtı” öyküsü oldu.