Hiçbir zaman, sandığım gibi değilim. Kendim sandığım varlık bile durmadan değişiyor . öyle ki, çoğu zaman, ben birleştirmesem, sabahki varlığım akşamki varlığımı tanımayacak.
Hiçbir şey benim kadar farklı olamaz benden. Ancak bazı bazı, yalnızken görünür derinlik gözlerime, ancak o zaman köklü bir sürekliliğe ulaşırım; ama o zaman da yaşamım ağırlaşıyormuş, duruyormuş, varlığım sona erecekmiş gibime gelir . Ancak yakınlık duygusuyla çarpar yüreğim, ancak başkasıyla yaşarım;
.
.
Ah! Ne erdemlerle, ne kusursuzluklarla süslemişim onu !
Şu içtenlik sorunu ne sinirlendirici: İçtenlik! Bu konuya geldim mi yalnız onun içtenliğini düşünüyorum. Kendime yöneldiğim zaman sözcüğün anlamını bile kavrayamaz oluyorum.
Hiçbir zaman, sandığım gibi değilim. Kendim sandığım varlık bile durmadan değişiyor . öyle ki, çoğu zaman, ben birleştirmesem, sabahki varlığım akşamki varlığımı tanımayacak.
Hiçbir şey benim kadar farklı olamaz benden. Ancak bazı bazı, yalnızken görünür derinlik gözlerime, ancak o zaman köklü bir sürekliliğe ulaşırım; ama o zaman da yaşamım ağırlaşıyormuş, duruyormuş, varlığım sona erecekmiş gibime gelir . Ancak yakınlık duygusuyla çarpar yüreğim, ancak başkasıyla yaşarım; başkasının yerine geçmekle, birleşmeyle yaşarım hatta; hiçbir zaman da bir başkası olmak için kendimden sıyrıldığım zamanki kadar yoğun ve güçlü yaşadığımı duymam.
Kökten kopmanın bu bencilliği aykırı gücü o kadar fazladır ki- iyelik, bunun sonucu olarak da sorumluluk duygumu eritir. Böyle bir yaratık, evlenilebilecek bir yaratık değildir.
Bunu nasıl anlatmalı ...
.
Korkunç yalnız buluyordu kendini, yüreği de hüzün diye adlandırmaya yanaşmadığı; ama gözlerini yaşlarla dolduran acı acı bir şeylerle alabildiğine kabarmıştı. Ne yapmalı? Nereye gitmeli?
.
Sevdiği ve sevilmek istediği sürece, seven kişi olduğu gibi görünemez, üstelik ötekini de görmez. Süslediği, tanrılaştırdığı, yarattığı bir yüce sevgili görür onun yerine.
.
Hepimiz kölesiyiz vazgeçemediğimiz şeylerin. Bir dağ köyünde evinden kaçırılan kız nasıl yokluktan bunalıp vazgeçiyorsa özgürlüğünden, bizler de farklı gerekçelerle razı oluyoruz bu esarete. Modern zamanlarda adı koyulmuyor sadece bağımlılıklarımızın. Kendimiz tercih ettiğimizi sandığımız sürece bu rahatsız etmiyor bizi. Süha Baytekin, ”Köleleşme
Bazı bazı gerçekten yaşamıyormuşum da yalnızca yaşadığımı düşlüyormuşum gibime gelir. En zor inandığım şey kendi gerçekliğim.
.
.
Durmamacasına sıyrılırım kendi kendimden; davranışıma baktığım zaman, davrandığını gördüğüm kimse ile bakan aynı zamanda hem oyuncu hem seyirci olmasına şaşan, bundan kuşku duyan kimsenin aynı kimse olmasını pek anlayamam.
.