Benim dünyamda boş laflar bitmiştir. Büyük laflar söylenmez. Kimse kalkıp da şöyleyim, böyleyim, şöyleyiz, böyleyiz, şöyle yapacağız demez. Yapar. Hiç kimse şaraplı, av etli, meyveli yemekten sonra ağzının kokusunu, burnunun dumanını yüzüme üflemez.
Yahut bizimle aynı kötü elbiseleri giyip, aynı cigaraları içiyor görünerek evine saadetler, ocağına bin sene götürecek erzak, refah yığmaz. Muhabbetler ne ana, ne baba ne de çocuğa matuftur. İnsanoğluna. Böyle bir dünyanın açı yoktur. Su kıyısında serserim değil, şair gezer. Yozgat'a deniz, İstanbula Yozgat gündüzleri karışmıştır. Memleket şu ya da bu avantajından dolayı özlenilmez. Deniz seyretmeye gidilebilir. Çalışmak hesaplıdır. Ekilmeyen yer yoktur. Beyhude ormanlar, beyhude göller yoktur. Mevsimler beyhude gelmez.
Kafamda bangır bangır Karadeniz türküsü Allah'ım ben bugün nasıl uyuycam kalkıp bilmesemde horon tepesim geliyor.
Abdest aldım birde kalkıp yatsıyı kılıp erken uyursam gecem güzelleşebilir 🙂
Okula gitmeliydim. Birazdan zil çalardı, müdür yine sarı zarf verirdi, 'hocam geç gelmeyi alışkanlık edindiniz' derdi, sevimsiz tartışmalara meydan açardım, o öğrenciler ne işim vardı, ne zaman kaçmıştım, kaçtığım neydi? Niçin buradaydım, neyi bekliyordum, sanki onlarda birşey vardı onlarsız onları arardı, susmaktan başka neyi bağışlamıştım, dilim tutulmuştu, içimde bir ayna vardı herşeyin içini gösteriyordu, ayna gibi soğuk, katıydım, kalkıp gidemezdim, kimseyle uzlaşamazdım, beni yakıp dağıtmadan korkuyordum, o kımıltısız duran da neydi?
Sayfa 97Kitabı okuyor
Biz fantastikseverleri anlamayanlara gelsin :)
"Kendini hapiste bulan bir insan kalkıp evine gitmek istedi diye onu nasıl küçümseyebiliriz? Ya da, kaçamıyorsa bile duvarlar ve gardiyanlar dışında bir şeylerden söz etmesi suç mu? Mahkûm onu göremese de, dışarıdaki dünya hâlâ gerçektir."
Sayfa 15Kitabı okuyor
