Şeytana öfkelenme , öfke onun gıdasıdır.
Asıl güçsüz olan onlar. Fakat güçsüz olduklarını anladıklarında , seni yok etmekten başka seçenekleri kalmıyor .
“‘Dinle, biz birbirimizin dostuyuz. Bu dünyada dostlara ihtiyacımız var. Yalnız soruma kulak ver Fatou. Söylediğin şeylere ters düşüyor.Söyle bana biz herkesten çok onun adını anarken, Tanrı acı çektirmek için neden özellikle bizi seçiyor?...’ ‘Bu onun işi değil ki,’ dedi Fatou usulca, Andrew’nun omzunun üstünden pencereyi döven yağmura bakarak. ‘Şeytanın işi.’”
"... ,memlekette olsun burda olsun, halk olarak hayatta kalmanın anahtarı kendi başının çaresine bakmaktı."
Sayfa 22Kitabı okudu
" Minnettarlık da bir tür kölelikti. En iyisi, insanın kendi işlerini halletmesiydi."
Sayfa 59Kitabı okudu
Cesetleri alıp götürdüler. İnsanlar, “Tanrı onları yanına aldı,” dediler. Herkes işine kaldığı yerden devam etti.
Sayfa 42Kitabı okudu
Fakat, sen bir daha üzülmeyeceğini mi sanmıştın? Asla öfkelenmeyecektin, yorulmayacaktın veya tepen atmayacaktı, öyle mi? Tabirimi mazur gör. Hadi ama Fatou! Biraz mantıklı ol, yahu!
Mutlu olmayı umut etmek yanlış mıydı?
Biz herkesten çok onun adını anarken, Tanrı acı çektirmek için neden özellikle bizi seçiyor ...
Sayfa 29 - ...Kitabı okudu
Minnettarlık da bir tür kölelikti. En iyisi, insanın kendi işlerini halletmesiydi.
Sayfa 59Kitabı okudu
"Şeytana öfkelenme; öfke onun gıdasıdır."
Sayfa 41