Hiç kimse, hele bir erkek beni kısıtlayamazdı.
Sahneye girmem gereken yeri ayarlayamadım ama çıkmam gereken yeri biliyorum.
"...özür diliyorum: beni yanlışlıkla çıkardılar sahneye."Kitabı okudu
İntihar mektubum
Sevgili tavşancığım,
Sana bir şeyler yazmak yerine milyonlarca şey söylemek isterdim ama artık imkânsız galiba. Sanırım seni çok şaşırttım. Senin intihar planlarınla her dalga geçişimde kendi ölümüme kendimi alıştırıyor, korkaklığımı yenmeye çalışıyordum. Bir de öyle bir hayalim vardı ki gerçekleşmesi demek, yeniden doğmuş olmam demekti. Fakat
«benim gibi sessiz sedasız utanarak terk etme sahneyi. »Kitabı okudu
Ben hiç kimsenin hiçbir şeyine karışmaz kimseyle uğraşmazken, nedense herkes benimle uğraşıyordu.
Yaşam artık iyice çığırından çıkmıştı. Polyannalar bile intihar ediyor, ben hala yaşıyordum.
"Başarısız ressam kendi kanıyla son resmini yaparak intihar etti."
O niye öldü bilmiyorum. Ölmesi gereken o kadar çok insan varken,
Sevgi!
Çocukken bana hep 'yaşına göre olgun bir kız' derlerdi. Hep en büyük bendim, benden küçüklere örnek olmak zorundaydım, okulda başarılı olmak zorundaydım. Böyle bir çocukluğun ardından ergenliğimle birlikte denge bozuldu. Çünkü büyük bir ihmal, unutulan bir şey vardı: SEVGİ!
Ne demiş adamın biri: İntihar, umutsuzluk ile cesaretin kesiştiği yerde gerçekleşir!
Sayfa 107 - “Bizler intiharın gerçekliğine hakikaten inanmış ancak onu uygulamaya karar veremeyen bir grubuz“ - Lev TolstoyKitabı okudu
Hayatımda en az çaba harcadığım faaliyet öğrenciliğimdi.