Yanlış soruyu soruyorum.
Her şey ne zaman bu kadar kötüleşti diye sormamalıyım.
Neden zamanla her şeyin düzeleceğini düşündüğümü sormalıyım.
Tzain iç çekiyor; her zaman küllerin arasında bir kor arayışındadır.
Tanrılar, onlara inanacak aptallar olmadığında bir hiçtir.
Yardım edebilecek olmamın bir önemi yok.
Eğer yardım etmezsem kendimle yaşayamam.
Uyku genelde benim için bir kaçıştır, uyanık olduğum zamanlardaki o sefaletten uzaklaşmama yarar.
"Eğer seni etkileyici bir gülümsemeyle kandırabileceğimi bilseydim bunu çok uzun süre önce ben de denerdim.”
"Diğer herkes sanki yağmura yakalanmışım gibi hissettiriyor. Ama söz konusu sen olunca tsunamiye kapılmışım gibi oluyor.”
"...Tanrılar yanında oldu mu kendini asla yalnız hissetmezsin.”
"Gerçekten hep oradalar m ı?"
"Hep. En karanlık günlerde bile tanrılar hep oradadır. Onları kabul etsek de etmesek de her zaman bir planları vardır."