İsminin uyandırdığı merakla hikayesini öğrenmemin hemen ardından şiirlerinde yakaladığım duygunun ötesinde İsmet Özel'i anlamamı sağlayacağı düşüncesiyle başladım kitaba.
Kendi masalını anlatıyordu Özel «Şair-Komünist-Müslüman» diye bölümlere bölerek. Benle sohbet ediyor, karşılıklı kahvelerimizi yudumluyor tarzındaki üslubu kitabı daha sıcak bir hale getirse de arada sıkılmadım veya bazı yerleri (benim cahilliğimden büyük ihtimalle) karışık fazla yoğun cümlerle (şiirindeki gibi) sıkıştırılmış bilgi yükünü hissetmedim diyemem.
İsmet Özel kendi yol arayış serüveniyle bizlere de yolumuzu bulmada yardımcı oluyor. Şiirin kendisi için önemini daha çok küçük yaşlarda başlayan şiir tutkusunu ve seçimini, hayata bakış açısını bulabileceğiniz, yazarı tanıyabileceğiniz bir kitap.
Sevgilime İftira (hayata iftira demektir bu), Kanla Kirlenmiş Evrak, Karlı Bir Gece Vakti, Propaganda, Tahrik, Çözülmüş Bir Sırrın Üzüntüsü, Esenlik Bildirisi, Amentü şiirlerini sırasıyla okuyaraktan da kendi geçiş aşamalarından izler bulabilceğimizi söylüyor.
Kitapta beni etkileyen can alıcı noktalardan biri; başında yer alan atasözüyle son sayfaları aynı noktalara temas ediyor olması. Sürekli değişiyoruz, benliğimiz her anda tekrardan başka surette vücut buluyor, (bu satırları yazarken) bu satırları okurken artık daha farklı biriyiz. Bu belirsizlik içinde asıl önemli olanı şu sözlerle ifade ediyor: "Bizler hepimiz birer ürünüz. Hepimiz husule geldik, hepimiz oğullar ve kızlarız."
