Dünya bir çukur bahçecikti; kimileri bir tavşan bekliyorlar; ömürleri boyunca gözleri kanlı, dudakları ıslak, elleri titrek heyecanla bekliyorlar; bir kere de tavşanlarını yemeye oturdular mı, etrafındakileri artık görmek istemiyorlardı. Herkes: — Hani bana, diyordu, hani bana? Herkes oyundaki gibi birbirini gıdıklayacak yerde kuyusunu kazıyor, gülecek yerde bağıra çağıra kavga edip: — ... hani bana, diyordu, hani bana?