Haruki Murakami’nin okuduğum 2. kitabı. Kitaba büyük bir umutla başladım okurken de olayların iyi bir şekilde bağlanacağını düşündüm ancak ne yazık ki yazarın daha önce okuduğum Sahilde Kafka kitabındaki hayalkırıklığını yaşadım.
Evet, olaylar bir şekilde merak uyandırıcı, sizi okumaya sevk eden durumlar söz konusu , dil akıcı vs. ama sonunda kitabın içi boş hissettim açıkçası.
Örneğin baş kahramanımız Toru Okada’nın hisleri bana geçmedi ve karakterin duygu derinliği kesinlikle yoktu. Başına onca enteresan olay gelmiş birinin duygu dünyası nasıl bu kadar yüzeysel anlatılmış bilmiyorum. Belki de kültür ve düşünce farklılıklarından kaynaklanmıştır emin değilim.
Bunun dışında , baş kahramanın etrafında birçok kadın karakter görülüyor. En önemlisi de karısı Kumiko. Zor süreçlerden geçmiş ve aile travması olan bir karakter ama biz onun hislerini de kocasına gönderdiği bir mektupta kısa bir şekilde görüyoruz ve o da ne yazık ki yüzeysel. Bir diğer kadın karakter olan Kano kardeşlerin
işlenişinin de havada kaldığını hissettim.
Sonuç olarak, yazarın hayal gücü gelişmiş, olayları akıcı bir şekilde işleme yeteneği var ancak olayların ve karakterlerin işleniş şeklinde beni rahatsız eden bir şey vardı. Her şeyin sanki okuyucuya bırakılması , boşlukları hadi siz doldurun biraz kafanızı çalıştırın gibi bir üslup bana gereksiz geldi. Ya da ben bu yazarı bir türlü anlamıyorum. Teşekkürler.
Zemberekkuşu'nun Güncesi 
Haruki Murakami
