Bu çarpık sistem ve sınıf ayrımı olan dünyada umudumuz, kaplumbağaları gökyüzünde görmek gibi...
🎬Kaplumbağalar da Uçar
"Ölüm, içinde yaşayan insanlardan daha iyi bir dünyadır..."
🎬Kaplumbağalar da Uçar
"Beni ağlatmayın! gözyaşlarımı silecek ellerim yok benim."
🎬Kaplumbağalar da Uçar
Beni ağlatmayın, benim gözyaşlarımı silecek bir ellerim bile yok.
(Kaplumbağalar da Uçar)
Kaplumbağalar da Uçar
Eski bir Kürt hikâyesine göre; gölde yaşayan bir kaplumbağa, her gün etrafında kanat çırparak yükselen kuşlara özenip uçmayı, gölün karşı kıyısına geçmeyi diler. Dileğini kuşlara söyler, kuşlar da: “Uçabilirsin. Kaplumbağalar da uçar.” diye yanıtlar. İki kuş, kaplumbağaya bir dal uzatırlar ve ağzıyla dala sımsıkı tutunmasını söylerler. Kaplumbağa tutunur. Kuşlar havalandıkça, ömrü boyunca hiç çıkmadığı kadar yükseklere çıkan kaplumbağanın şaşkınlık ve heyecandan ağzı açık kalır. Ağzını açmasıyla birlikte dalı bırakır ve göle düşer. Hayatının ne bir adım gerisine ne de ilerisine. Sırtında koca bir kambur gibi taşıdığı yüküyle, eviyle, ocağıyla, usul usul yaşadığı, ait olduğu dünyasına
