Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
1
Kaydedilenler
23
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
Yağmurun ardından
Kar geliyor;
Onun ardından sel...
Bir şeyleri tamamlamadan
Ölmek bana
Zor geliyor.
Güneş herkes için parlar
Ama onlar için parlamaz
Onlar ki hapislerde yatarlar
Onlar ki madenlerde çalışırlar
Onlar ki balık pulu ayıklarlar
Onlar ki etin kötüsünü yerler
Onlar ki saçlara firkete yaparlar
Onlar ki soluklarıyla şişirdikleri şişeleri
başkaları doldurur içer.
Onlar ki çakılarıyla keserler ekmeği
Onlar ki fabrikada
Sayfa 56 - Çan Yayınları, 1963
Tarlaların arasından bir uluma sesi daha yankılandı, sanki aynı anda her yönden geliyor gibiydi. Serilda ürperdi ve etrafına bakındı, ancak değirmenden ileriye uzanan
araziler her ne kadar dolunayın etkisiyle epey aydınlanmış olsalar da av partisine dair hiçbir şey göremiyordu. "Parsley, gitmemiz gerekiyor," dedi iki yaratıktan daha ufak
“Hava daha da soğumuş ve sokakların köşelerinde, duvar diplerinde kar iyice tutmuş, yükselmiş. Kör karanlıkta gövdem yolunu dar sokakları ancak hissederek buluyor. Bazen de, kepenkleri iyice çekili, pencereleri kapkara tahtayla kaplı evlerin bir yerinden içerde hâlâ yanan bir kandilin soluk ışığı dışarı sızıp karda yansıyor, çoğu zaman ise hiçbir ışık, hiçbir şey göremiyorum da bekçilerin sopalarının taşlara vuruşuna, çılgın köpek sürülerinin ulumalarına, evlerin içlerinden gelen iniltilere kulak verip yolumu buluyorum. Bazen, gece yarıları şehrin dar ve korkutucu sokakları karın sanki kendi içinden sızan harika bir ışıkla aydınlanıyor ve karanlıkta, yıkıntılar ve ağaçlar arasında yüzlerce yıldır İstanbul'u tekinsiz kılan hayaletleri gördüğümü sanıyorum. Bazen de, evlerin içinden mutsuzların uğultusu geliyor; ya harıl harıl öksürüyor, ya burunlarını çekiyor, ya rüyalarında ağlayarak çığlık atıyor, ya da karı kocalar, yanıbaşlarında çocukları ağlarken birbirlerini boğazlamaya girişiyorlar.
Sayfa 24Kitabı okuyor
Öyle demesek mi :D
şehirde sahiplerinin tasmasını tutanlar köpeklerdir. Yağmur da yağsa, rüzgar da esse, kar da yağsa günde iki kez gezdirmek gereken bir köpekle gönüllü olarak ilgilenmek, kendi boynuna tasma geçirmek anlamına geliyor; ama kimse bunu anlamış gözükmüyor.
Sayfa 54Kitabı okuyor
Zamanı hızlandırma ihtiyacımız nereden geliyor? Ufak tefek hayallerimizi yerleştirdiğimiz yakın geleceğe ulaşmak için sabırsızlanmamızdan... Aslına bakılırsa zamanı yavaşlatmaya ihtiyaç duymamız gerekmez miydi? Bu yoğun hızlanma isteği nereden geliyor? Geleceğe ulaşmak için neden sürekli sabırsızlanıyoruz? Buzun, çekimde hızlı görünen erime görüntüsü, aslında bir daha yerine konulamayacak bir zamanın görüntüsü. Belki de zaman diye bir şey yoktur?
Sayfa 72 - KETEBEKitabı okuyor
ÇATIŞMA
Çürümeden çok önce, galiba kokuşmadan da evvel, ölümle dirim arasında geçen kavganın sonundaki boşlukta; birtakım ecza şişelerinin küçüklü büyüklü, sıra sıra dizildikleri, ağızlarını açıp bekleştikleri zamanı; ötekisi ile; sıcacık bir oda ve bir sepet içinde kokmaya, bir kurt yüzünden bozulmaya, delirmeye, canlanmaya hazırlandıkları zaman
-Divaneyim- (baba)
Sensiz yaşamak zor geliyor bana
Aşk oduna yanmış bir divaneyim
Kara kış bile har geliyor bana
Aklı yitmiş garip bir divaneyim
Ben ki yıllar yılı yolun gözledim
Düşmandan, dosttan sırrım gizledim
Bilir misin seni ne çok özledim
Aklı yitmiş garip bir divaneyim
Avutmaz artık ne şarkı ne ağıt
Oy şeytana bade iç efkâr dağıt
Kader buysa eğer kâr etmez öğüt
Aklı yitmiş garip bir divaneyim
Aşk yarasıdır can bulunmaz deva
Senden gelen derde kuloğlu reva
Sonsuza kadarda sürse bu dava
Aklı yitmiş garip bir divaneyim
Kuloğlu 1983
Sayfa 77 - Tunç YayıncılıkKitabı okudu
severmişim meğer
Yıl 62 Mart 28
Prag-Berlin treninde pencerenin yanındayım
akşam oluyor
dumanlı ıslak ovaya akşamın yorgun bir kuş gibi inişini severmişim meğer
akşamın inişini yorgun kuşun inişine benzetmeyi sevmedim toprağı severmişim meğer
toprağı sevdim diyebilir mi onu bir kez olsun sürmeyen
ben sürmedim
Platonik biricik sevdam da buymuş meğer
meğer ırmağı
Kitaplardaki metinler, öğrencilerimi ilgilendirmiyor artık. Geometri derslerindeki noktalar, çizgiler, açılar kadar soyut, hatta anlamsız geliyor sözcükler; onları hayatları boyunca nereye koyacaklarını bilemedikleri, asla kullanamayacakları eski eşyalardan farksız buluyorlar. Sanki bir şiirde, bir öyküde insan hayatı, insana özgü duygular yok da, onlara yabancı gelen soyut bir uzay var.
Karda dolaşan insanlar da böyle olurlarmış diyorlar Olric. Doğrudur Efendimiz. Kar da güneş gibi yakarmış. Her şeyi duyuyoruz, hiçbir şeyi bilemiyoruz Olric. Bu duvarlar arasında kapandık kaldık. Savaş diyorlar, öldüler diyorlar, halk diyorlar. Ne biçim şeyler bunlar? Rivayetler dolaşıyor, sözler geliyor kulağıma. Hep, bir yerlerde birşeyler oluyor, biz bilemiyoruz, Olric. Hep anlatıyorlar, söylüyorlar, naklediyorlar. Bir gün hiç beklemediğim bir sırada, kapı bir tekmeyle açılacak; tanımadığım insanlar dolacak içeriye. O anda, büyük bir ihtimalle, sen de yanımda olmayacaksın; muhafızlar da öldürülmüş.
Sayfa 52 - İletişim Sinan Yayınları, İkinci Bölüm
BEYAZ LÂLE
Hudutta bozulan ordu iki günden beri Serez’den geçiyordu. Hava serin ve güzeldi. Ilık bir sonbahar güneşi, boş, çimensiz tarlaları, üzerinde henüz taze ve korkak izler duran geniş yolları parlatıyordu. Bu gelenler, gidenlere hiç benzemiyorlardı. Bunlar adeta ürkütülmüş bir hayvan sürüsüydü. Hepsinin tıraşları uzamış, yüzleri pis ve
Neden aklıma geliyor istasyon büfesindeki duruşun
Hava soğudu- kasımın son günleri-
Kar yağacak, bembeyaz olacak unutulmuşluğun.
Sayfa 84Kitabı okudu
Ellerin yurdunda çiçek açarken,
Bizim İl’e kar geliyor gardaşım.
Sayfa 10Kitabı okudu
Neden aklıma geliyor istasyon büfesindeki duruşun
Hava soğudu kasımın son günleri
Kar yağacak,bembeyaz olacak unutulmuşluğun…”