Yağmurun ardından
Kar geliyor;
Onun ardından sel...
Bir şeyleri tamamlamadan
Ölmek bana
Zor geliyor.
30'lu yaşlarda daha anlamlı geliyor
Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?
Benim mi Allahım bu çizgili yüz?
Güneş herkes için parlar
Ama onlar için parlamaz
Onlar ki hapislerde yatarlar
Onlar ki madenlerde çalışırlar
Onlar ki balık pulu ayıklarlar
Onlar ki etin kötüsünü yerler
Onlar ki saçlara firkete yaparlar
Onlar ki soluklarıyla şişirdikleri şişeleri
başkaları doldurur içer.
Onlar ki çakılarıyla keserler ekmeği
Onlar ki fabrikada
Sayfa 56 - Çan Yayınları, 1963
Tarlaların arasından bir uluma sesi daha yankılandı, sanki aynı anda her yönden geliyor gibiydi. Serilda ürperdi ve etrafına bakındı, ancak değirmenden ileriye uzanan
araziler her ne kadar dolunayın etkisiyle epey aydınlanmış olsalar da av partisine dair hiçbir şey göremiyordu. "Parsley, gitmemiz gerekiyor," dedi iki yaratıktan daha ufak
“Hava daha da soğumuş ve sokakların köşelerinde, duvar diplerinde kar iyice tutmuş, yükselmiş. Kör karanlıkta gövdem yolunu dar sokakları ancak hissederek buluyor. Bazen de, kepenkleri iyice çekili, pencereleri kapkara tahtayla kaplı evlerin bir yerinden içerde hâlâ yanan bir kandilin soluk ışığı dışarı sızıp karda yansıyor, çoğu zaman ise hiçbir ışık, hiçbir şey göremiyorum da bekçilerin sopalarının taşlara vuruşuna, çılgın köpek sürülerinin ulumalarına, evlerin içlerinden gelen iniltilere kulak verip yolumu buluyorum. Bazen, gece yarıları şehrin dar ve korkutucu sokakları karın sanki kendi içinden sızan harika bir ışıkla aydınlanıyor ve karanlıkta, yıkıntılar ve ağaçlar arasında yüzlerce yıldır İstanbul'u tekinsiz kılan hayaletleri gördüğümü sanıyorum. Bazen de, evlerin içinden mutsuzların uğultusu geliyor; ya harıl harıl öksürüyor, ya burunlarını çekiyor, ya rüyalarında ağlayarak çığlık atıyor, ya da karı kocalar, yanıbaşlarında çocukları ağlarken birbirlerini boğazlamaya girişiyorlar.
Sayfa 24Kitabı okuyor
Öyle demesek mi :D
şehirde sahiplerinin tasmasını tutanlar köpeklerdir. Yağmur da yağsa, rüzgar da esse, kar da yağsa günde iki kez gezdirmek gereken bir köpekle gönüllü olarak ilgilenmek, kendi boynuna tasma geçirmek anlamına geliyor; ama kimse bunu anlamış gözükmüyor.
Sayfa 54Kitabı okuyor
Zamanı hızlandırma ihtiyacımız nereden geliyor? Ufak tefek hayallerimizi yerleştirdiğimiz yakın geleceğe ulaşmak için sabırsızlanmamızdan... Aslına bakılırsa zamanı yavaşlatmaya ihtiyaç duymamız gerekmez miydi? Bu yoğun hızlanma isteği nereden geliyor? Geleceğe ulaşmak için neden sürekli sabırsızlanıyoruz? Buzun, çekimde hızlı görünen erime görüntüsü, aslında bir daha yerine konulamayacak bir zamanın görüntüsü. Belki de zaman diye bir şey yoktur?
Sayfa 72 - KETEBEKitabı okuyor
128 syf.
8/10 puan verdi
Bu kitabı okumak planlarım arasında yoktu. Geçen sene sanırsam eylül, ekim gibi okumuş ve 
Tarık Tufan kalemine bir kez daha hayran kalarak kütüphanemin baş köşesine koymuştum kitabı, hafızamda düşünülesi cümleler ile... Hele bugün kitap okumak gibi bir planım da yoktu zira yarın iki sınavım birden var birer saat aralıklarla. Ama nasibimde varmış bu
Geceye şiir
Turşu şiyiri
Gözerim kapalı
görüyorum
Bir yandan kazak örüyorum
mevsim kış
her yan kar buz
Biz ki sirkeden umutluyuz
ÇATIŞMA
Çürümeden çok önce, galiba kokuşmadan da evvel, ölümle dirim arasında geçen kavganın sonundaki boşlukta; birtakım ecza şişelerinin küçüklü büyüklü, sıra sıra dizildikleri, ağızlarını açıp bekleştikleri zamanı; ötekisi ile; sıcacık bir oda ve bir sepet içinde kokmaya, bir kurt yüzünden bozulmaya, delirmeye, canlanmaya hazırlandıkları zaman
-Divaneyim- (baba)
Sensiz yaşamak zor geliyor bana
Aşk oduna yanmış bir divaneyim
Kara kış bile har geliyor bana
Aklı yitmiş garip bir divaneyim
Ben ki yıllar yılı yolun gözledim
Düşmandan, dosttan sırrım gizledim
Bilir misin seni ne çok özledim
Aklı yitmiş garip bir divaneyim
Avutmaz artık ne şarkı ne ağıt
Oy şeytana bade iç efkâr dağıt
Kader buysa eğer kâr etmez öğüt
Aklı yitmiş garip bir divaneyim
Aşk yarasıdır can bulunmaz deva
Senden gelen derde kuloğlu reva
Sonsuza kadarda sürse bu dava
Aklı yitmiş garip bir divaneyim
Kuloğlu 1983
Sayfa 77 - Tunç YayıncılıkKitabı okudu
dijital günlüğüme bir anı daha bırakıyorum
(kilic's version)
♡ismim nil değil, fakat nil ismini cok sevdiğimden onu kullanıyorum. buradaki çoğu arkadaşım ismimi nil zannediyordu.. özr dlrm..
♡denizleri çok seviyorum. sahilde dolaşmak benim için vazgeçilmez güzelliklerden birisidir.
♡hayvanları çok seviyor ve değer veriyorum. bemmbeyaz kar gibi bir kedim var. kendisi en yakın arkadaşlarımdan birisi 🥹💖💖
♡kişiliğimin sanata yatkın olduğunu düşünüyorum. özellikle tiyatroya karşı kendimi bildim bileli inanılmaz bir ilgim vardı. zamanla köreldi ama hâlen içimde bir yerlerde yeterince sahnede bulunamamış olmanın ukdesi vardır..
♡kitap okumayı şaşılmayacağı üzere çok seviyorum. bir noktadan sonra alışkanlık değil hayat tarzına dönüşmeye başladı 🫡
♡yakın olmadığım insanlarla vakit geçirmekten pek hoşlanmadığım için yalnızca kendimi yanındayken rahat hissettiğim kişilerle arkadaşlık kurarım. bu yüzden yakın arkadaşlarım bir elin parmağını geçmez.
♡insan psikolojisini hep çok merak etmişimdir ve yıllardır geleceğimi bu konu üzerine kurmayı düşünüyorum.
♡neşeli, yardımsever, güler yüzlü, anlayışlı, empati yeteneği yüksek ve arkadaş olunması inanılmaz kolay birisiyim. benim yanımdayken kendinizi frenleneme ihtiyacı duymaz, tüm şeffaflığınızla davranırsınız. tabii sizi seversem..
♡tavuk, patates ve mantar çok severim. düzgün pişirilip doğru soslar kullanıldığında üçü de en sevdiğim yemekler arasına girer.
♡bordoya kaçan kırmızı en sevdiğim renk. içerisinde bir sürü duygu bulunduruyor gibi gelir, neden bilmiyorum..
şu anlık aklıma bunlar geliyor ama zamanla yenileyebileceğimi düşünüyorum 🧸🤹
elif kilic
@oreosheate
·14 Nisan 16:33
birazcicik 🤏 uzun olmus olabilir (aynen biraz iletiye sigmadi yorumda devam ettim💀)
☆ ben elif
☆ ne zaman ve nasil ortaya cikti bilmesem de arkadaslarimin %90i bana kilic der, oyle ki birisi bana elif dediginde o kim esprisi yapariz (taa ortaokuldan beri boyle)
☆ ravenclaw (arkadasim hufflepuff oldugumu iddia ediyor) ve cabin 7 (apollon)
☆ proud
severmişim meğer
Yıl 62 Mart 28
Prag-Berlin treninde pencerenin yanındayım
akşam oluyor
dumanlı ıslak ovaya akşamın yorgun bir kuş gibi inişini severmişim meğer
akşamın inişini yorgun kuşun inişine benzetmeyi sevmedim toprağı severmişim meğer
toprağı sevdim diyebilir mi onu bir kez olsun sürmeyen
ben sürmedim
Platonik biricik sevdam da buymuş meğer
meğer ırmağı
