Ne güzel cahildik,
Televizyon yoktu.
Gazete de her zaman olmazdı. Öyle güzel
cahildik ki, keyfimiz bozulmazdı hiç!
Dışarıda kar... Ama kuzine içten içe öyle
yanıyor ki. Kuzinenin üzerinde demir maşa...
Maşanın üzerinde de ekmek dilimleri. Aydınlık
bir kış sabahı ve kızarmış ekmek kokusu...
Sucuk lükstü. Yumurta lezzetli. Ekmek her
zaman ekmek
Ayrı düşmüş insanlar için ülke bazen yalnızca bir türkü demekti, bazen buğusu üstünde sıcak bir yemek, bazen bir sokak görüntüsü, bazen de bir isim. Nereye giderse gitsin, ülkesini içinde taşırdı insan. Ülke düşüncelere sinerdi, davranış olur hiç beklemediğiniz bir anda kendini gösterirdi. İstersiniz ama kurtulamazdınız ondan, bir tat, bir dokunuş, bir ses, bir koku, bir görüntü olur aklınıza takılır, çekip götürürdü çocukluğunuzun, gençliğinizin geçtiği yerlere.
Doğru yöntemi uygulayarak yitirilen zaman, yanlış yöntemi uygulayarak kazanıldığı varsayılan zamandan daha kısadır.
Sıcacık ayaklarınızı ve ellerinizi alın yanınıza. Ocaktan mis gibi kokusu gelen lezzetli yemeklerinizi de. Giyin paltonuzu üzerinize. Berenizi ve kaşkolunuzu da unutmayın haa. Dışarıda kar yağıyor, çok soğuk. Çıkın şimdi sokağa. Fotoğrafa iyi bakın. Gördünüz mü bu çocuğu? Tekrar bakın, mutlaka göreceksiniz. Onlar her yerdeler. Bekledikleri var, beklentileri var. Sizi bekliyorlar. Çünkü sizden başkası gelmeyecek. Sadece siz varsınız onlar için…
