Birol Tezcan - İstanbul Hatırası / OT Dergi, Ekim 2017
İstanbul'da kalma fikrimi ilk Halil'e açtım. Halil eski arkadaşım, İstanbul'a yeni taşındı. "Bir şeyler ayarlayana kadar bende kal," dedi. Yüzsüzlükten değil, çaresizlikten ısrar etmesine bile fırsat vermeden Tarlabaşı'ndaki evine çöreklendim.
Uzun süre iş arayıp bulamayınca İstanbul bünyeye ağır gelmeye başladı ama yenilgiyi hemen
PİRUZ VE GENCO USTA..
‘’Ooooff off.. yine mi Allahım yine mi yaa !!!
Bakiim yok hiç mesafe kalmamış janta kadar inmiş!!
Gitmez bu benzinliğe kadar!!
Sabah sabah hiiç uğraşma yürü baba!!
Bekle beni sabah ayazı.. bekle beni öksüren, tıksıran merdivene kadar hınca hınç dolan belediye otobüsü !! ‘’
06 LM 07.. LMem, yani Ankara Antalya arası Leyla ile Mecnun um,
Hiç uçağa bindin mi? Şimdi, kapa gözlerini ve bir uçağa bindiğini düşün... Eve dönüyorsun. Havaalanında sevdiklerin bekliyor; tıpkı senin hasretle onlara kavuşmayı beklediğin gibi. Çok özlediğin;eşin, çocukların, annen, baban, torunların, arkadaşların...Onlara kavuşmana bir saat varken bir anons duydun:
Sayın Yolcular, şimdi sakin olmaya çalışın.
