Bastığın yerleri "toprak!" diyerek geçme, tanı!
Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı..
Sen şehîd oğlusun, incitme, yazıktır atanı;
Verme, dünyâları alsan da, bu cennet vatanı..
YOLUN SONU
bazen bir ilkbahar oldum çiçeklerle doldu kolum kanadım
Bazense bir sonbahar, rüzgarında kırıldı kolum kanadım
Bazen güneşin turuncu'sun da, yanan bir toprak tanesi
Bazense karın altında çıkmayı bekleyen bir Kardelen
Yolun sonunda hep bı mücadele
Yolun sonunda hep bı yarım kalan ayrılıklar
Tamamlanmayı bekliyor bir şiir bazen bir aşk
Ama yolun sonu belli hep bir kara toprak
Ey güzel, diyor o, kederler sana gece baskını yapmadan evvel gül renginde şarap getirilsin. Behey akil geçinen kara cahil, sen altın değilsin ki toprak içine gömüldükten sonra tekrar topraktan dışarı çıkarılasın!
Ömer HAYYAM
Sayfa 173
“Görülmeyen son ne olabilirdi ki? Bütün sonlar kara toprak değil miydi?”
