N’EYLEYEYİM ŞU DÜNYANIN ZİYNETİN
N’eyleyeyim şu dünyanın ziynetin,
Akibeti ölüm olduktan geri?
İstemem bahçemde bülbüller ötsün,
Benim gonca gülüm solduktan geri.
Çöze idim düğümelerin döşünden,
Öpe idim gözlerinden, kaşından;
Güzelliğin soyha kalsın başından
Ben inli, boranlı olduktan geri.
Yalanmış dünyanın ötesi, yalan.
Felektir muradım elimden alan.
Mısr’a sultan olsam istemem kalan,
Dost ağlayıp düşman güldükten geri. (…)
-Karacaoğlan