Karalama(Naçiz'Hane) :)
Karanlık ve ıssız sokakta yürürken sesli şarkı söylemek gibiydi aşk...
Seni kurtaramayacağını bile bile sarılmaktı yalnızlığına...
Sesindeki melodilerin tedirginliğini bilip, cesur bir ölünün yaşama sevincinde gizlenmiş bir tutam umuda susamak...
Belki de bu yüzdendi aşk...
Karalama(Naçiz' Hane) :)
Kimse yüzde yüz bir dürüst ile yaşamak istemez. Varoluşçuluk burda kaybeder. Çünkü onlar optimal dürüstlükten ötürü, minimum dürüstler tarafından reddedilirler. Kendilerini bu yüzden değersiz hissedip, diğer insanlar tarafından sevgi, ilgi, saygı açlıkları doyurulmadığı için sürekli acı çekerler. Örneğin; Doğruyu söylemek doğrudur, fakat her doğrunun her yerde [söylenmesi de doğrudur], der naçizane fikrim; bediüzzamanın aksine... Yani uzun lafın kısası, dürüstlük mutlulukla ters orantılıdır bi yerde.
Karalama(Naçiz'Hane) :)
Oysa mevsimlerden ilk bahardı sen öncesinde...
Kuşların kış mevsimine düşmanlığı son bulmuş, neşeyle sevişiyorlardı göz önünde...
Günlerden yalnızlıktı yine de...
Öyle bir yalnızlık ki üstüm başım insan içinde...
Her yerim selam veren, aşık olan, yatmak isteyen, ortam seven insanlarla dolu...
Yani bildiğim şeyler...
Tanıdığım hayatlar,
Karalama(Naçiz'Hane) :)
Ey sen, yüzündeki tüm coğrafyalarda gözyaşlarıyla yıkandığım...
Hasretinin kuraklığıdır tenimdeki çoraklık.
Demin gibi avcumun içinde, elinin nemine susamışken dudaklarım,
Şimdi hangi iklim giderebilir özlemi?
Karalama(Naçiz'Hane) :)
Zihne yansıması sonucu edindiğimiz bilgi, aslında bilginin sınırıdır!
Karalama(Naçiz'Hane) :)
Babamdan sakladığım sigara paketlerim gibiydi sevgim...
Mahçup olmaktan korktuğum için sakladığım ama vazgeçemediğim.
Ve babam benim sigara içtiğimi her zaman bilirdi...
Hiç bilmezmiş gibi...