Vuuuu...
Sizi ilk gördüğüm gün kalbime bir mızrak gibi girdiniz... Ve o vakitten beri bir saniye, tek bir saniye çıkmadınız...
Sayfa 172 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
ÇEMBER II
Evet, bakalım insan nereye gidecek
Ben omuzlarımı alıp sıkıntıya giderim
Adam Yayınları, 13. Basım, 2003Kitabı okudu
Ah, kimselerin vakti yok
Durup ince şeyleri anlamaya
Çember I
İşte pek fazla kurcalamazsak dünyanın orta yerindeyiz
Ben
Yani çok değişik bir sokağı yakalamış bulunan
Kullanmak için yaşayıp ölmeye.
Adam Yayınları, 13. Basım, 2003Kitabı okudu
Mesaj
Bir gün geleceğim ve bir haber getireceğim
Damarlara ışık vereceğim
Ve sesleneceğim: Ey sepetleri uykuyla dolu!
Elma getirdim, güneşin kızıl elmasını.
Geleceğim ve yasemin çiçeği uzatacağım dilenciye.
Cüzamlı güzel kadına bir küpe daha bağışlayacağım.
"Ama"dan soracağım: Bahçe nasıl görünüyor!
Seyyar satıcı olup sokakları dolaşarak
Zindandan Mehmede Mektup
Zindan iki hece, Mehmed'im lâfta!
Baba katiliyle baban bir safta!
Bir de, geri adam, boynunda yafta...
Halimi düşünüp yanma Mehmed'im!
Kavuşmak mı? .. Belki... Daha ölmedim!
Avlu... Bir uzun yol... Tuğla döşeli,
Kırmızı tuğlalar altı köşeli.
Bu yol da tutuktur hapse düşeli...
Git ve gel... Yüz adım... Bin yıllık konak.
Ne ayak
Sayfa 420 - Büyük Doğu 67. Baskı 2009Kitabı okudu
O yaşamaya gönüllü
Ölüm gözbebeklerine bakar
ÖLMEME GÜNÜ
Bir rakı masası düşünün, Can Yücel’den Edip Cansever’e, Cemal Süreya’dan Ülkü Tamer’e, Turgut Uyar’dan Tomris Uyar’a, Nezihe Meriç’ten Ferhan Şensoy’a herkes orada. Oturmak isteyebileceğiniz bundan daha iyi bir rakı masası olduğunu düşünmüyorum. 70’li yılların sonunda 26 Mart tarihinde Rumeli Hisarı’nda artık açık olmayan Avcılar isimli bir
Vazoda iki karanfil; biri beyaz, biri kırmızı...
"Neden böyle?" diye sordum. "İkimiz..." demez mi?
- Hangisi sen?
- Renkler önemli değil, ikisi de karanfil. Biz de, ikimiz de insanız... İnsanın olduğu yerde problem vardır. Önemli olan problemleri büyütmemek ve çok çok şükretmek...
Sayfa 87Kitabı okudu
