“Deniz toprak gibi gökyüzünden ayrı değildir; göğün renkleriyle daima uyum içindedir, en ufak ton farkından bile etkilenir. Güneşin altında ışık saçar ve her akşam güneşle birlikte adeta ölür. Güneş yok olduğunda deniz onu özlemeye devam eder, tekdüze bir karanlığa gömülen toprağın aksine güneşin ışıklı hatırasını bir süre korur. Bu denizin hüzünlü yansımalarının saatidir, tatlılığıyla kalbimizi yumuşatır, eritir sanki.” Marcel Proust; her gün gördüklerinize, yaşadıklarınıza farklı bir gözle bakmanızı sağlıyor. İnsanın ufkunu açıyor. Güneş daha parlak, geceler daha karanlık, yağmur daha puslu, renkler daha belirgin bir hal alıyor. “Yaşamak” diyorsunuz, “işte bu!”
