Doğruluğundan emin olduğum düşüncelerimin hayat karşısında paramparça olduğunu görmek çok yıpratıcı. Karanlığın ortasında buluyorum kendimi. Doğru neydi, yanlış neredeydi, hakikat hangisiydi, bilemiyorum.
Sayfa 351
Günün karanlık kısmı sanki hep biz aitmiş gibi hissetmiştik en başından beri... Gündüzü değil, geceyi sevmiştik. Aydınlığı değil, karanlığı sevmiştik. Çünkü karanlığımız olmasaydı ışıklarımız da olmazdı. Çünkü gece olmasaydı ay da olmazdı. Belki de bir noktada kaybettiğimiz tek şey bu karanlığın ortasında bize yol gösterecek aydı... işte bu yüzden geliyordu Gece, ay da peşinden gelsin ve bizi aydınlatsın diye...
Sayfa 113Kitabı okudu
Vagondan, bir dağdan iner gibi güçlükle inmiş, karanlığın ortasında kalakalmıştı.
karanlığın ortasında, güneş açtım senin için. sen üşütme ellerini, bir kış yanar senin için.
İçinden çıkamadığım hangi çıkmaz sokak varsa içimde, bu karanlığın ortasında dönüp hepsine sırtımı, gitmek istiyorum.
Sayfa 66Kitabı okudu
