Kimseler bilmedi acını, herkes kendi surlarının ardına
Daha ilk karanlık çökmeden sığınıp, saklandı.
Kimseler bilmedi acını , herkes kendi surlarının ardına
Daha ilk karanlık çökmeden sığınıp , saklandı .
Diyor ki , yanıtı olmayan sorularda kaldın
Uzun , upuzun bir yolda yürüyen birinin
Dönüp de ardına baktığı o yerdesin şimdi
Diyor ki , geri dön ve ara o yollarda ayak izlerini ...
Çünkü bir ağaç köklerinin dolandığınca ağaçtır
Kıyısız bir deniz görmedim , düşüncelerin dışında
Bir anıdan yola çık istersen , bir sözden , bir gülüşten
Çünkü bir insan sorularıyla insandır ve onlara bulduğu
yanıtlarıyla .
Sayfa 98Kitabı okuyor
Karanlık çökmeden, yıldızlar görünmez.
Sayfa 16Kitabı okudu
Uzun ama btmez değil.
MINIK BIR YÜREK
Akşamın ayazından korunmak için yer yer patlamış komşunun verdiği eski ceketine iyice sarındı. Karanlık çökmeden en az on mendil daha satamazsa eve kuru ekmekle dönmek zorunda kalacaktı. Biraz daha köşeye büzülüp iş çıkışı kalabalığının ayaklarından sıçrayıp üstünü ıslatan sulu kardan korunmaya çalıştı. Sakindi. Onun için sıradan
Karanlık çökmeden, yıldızlar görünmez.
Sayfa 16Kitabı okudu