192 syf.
8/10 puan verdi
9/10 puan verdi
Öyle bir oyundur ki Macbeth, insana hırslandığı, çabaladığı şeylerin ona zarar verdiğini, güçlülüğün zayıflık olduğunu gözlerimizin içine işlemekle kalmaz, kasveti derinden hissettirir.
Kurgusal yönden ele alındığında oyunun klasik Shakespeare trajedisi olduğu rahatlıkla söylenebilir zira suçların karanlıkta işlendiği, trajik düşüşleri bol bol gördüğümüz, çözülmenin çok hızlı cereyan ettiği bir oyun.
Oyunun; insanın yetinmeyi bilmesi, hırsına yenik düşmemesi ve ölümle biten hayat yolculuğunda sonsuza dek yaşanmayacağını kendine kabul ettirebilmesi gibi mesajlar içerdiğini eklemek mümkün.
Macbeth 
William Shakespeare
Yeşil Yol filmini çoğumuz izlemişizdir. Mükemmel bir filmdir. Tabi filmi izlediğim vakitler kitap okumuyordum. Bu eserin de 
Stephen King'in kaleminden çıktığını bilmiyordum. Eserimizin baş karakteri John Coffey, kahve gibi, ama farklı yazılıyor. Ellerinde iki çocuk ölüsü ile bulunur ve hapise atılır. Kendisi dev gibi bir adamdır. Zaten gardiyanlar bunu görünce neye uğradığını şaşırır. Baş gardiyan bunun yakın dostu olur. Kısacası Patron! İdama mahkûm edilmiştir John Coffey. Sadece zamanını bekler. İdamlar ise elektrikli sandalye de gerçekleştirilir.
-"Hiç kimsem yok patron."
-Ne de olsa, atasözünde dendiği gibi, bozuk bir saat bile günde iki kez doğruyu gösterirmiş.
-John Coffey ki, gözleri her zaman yaşlarla dolu; tıpkı asla iyileşmeyecek bir yaradan akan kanlar gibi.
-Zamanı geri çevirebilmek için her şeyi verirdim ama bunu kimse yapamaz.
-"Gördüğüm ve hissettiğim acılardan yoruldum artık, patron. Yağmur altında bir ispinoz gibi yalnız, hep yollarda olmaktan yoruldum. Hiçbir zaman bana eşlik edecek, bana nereden geldiğimizi, nereye gittiğimizi ve nedenini söyleyecek bir yoldaşım olmadan. İnsanların birbirlerine karşı bu kadar kötü olmalarından yoruldum. Yardım etmeye çalışıp da edemediğim bütün o zamanlardan. Karanlıkta olmaktan yoruldum. Asıl da acıdan. Çok fazla. Eğer sona erdirebilseydim, yapardım. Ama yapamıyorum."
