Min di tarîyê de nehêle
Ez ji tinebûna te yê tarî ditirsim...
***
Yokluğunun karanlığından korkarım
Beni bir karanlıkta bırakma...
"Beni karanlıkta bırakmayın!"
Sayfa 73Kitabı okudu
Arka kapak yazısı
Hiçbir çocuk kötü olarak dünyaya gelmez. Yetiştirilme biçimi, yaşadıkları, çevresi ve travmaları şekillendirir davranış ve yaşam biçimini. Dolayısıyla, kötü veya suçlu olarak adlandırabileceğimiz insanların büyük bir bölümü bu şekilde gelmez dünyaya. Daha bebekliklerinde bile gelişmeye başlar, ilerleyen süreçte nasıl biri olacağı.
Aile veya kardeşler arasında konumlandırıldığı yer, okul çevresi, sosyal çevresi gibi ikili ve çoklu ilişkileri, kişinin hayatta kalma ve varlığını gösterme biçimini belirler. Kiminin karakteri eksik kalmıştır, kiminin eğitimi. Kiminin doğruları yanlıştır, kimi de yetiştiği karanlıkta kendi karartmıştır doğrularını; hayatta kalmak için.
"İnsan 7 yaşında ne ise, 70 yaşında da odur" Tembelliğini bir kenara bırakırsak, bu kadar çeşitli psikiyatrik ve karakteristik vakayı tek tip bir uygulama ile, yani sadece dört duvar arasında bir süre hapsedip sonra serbest bırakarak düzeltmeye çalışmak ne kadar faydalı? Bence saf kötülüğü temsil ederek müebbet cezayı hak edenler dışındaki suçlular, ceza almanın yanı sıra rehabilite edilmeli. Edilmeli ki tekrar topluma karıştığında ne tehdit olsun, ne de tehdit olarak görülsün.
https://ritimsanatyayinlari.com/urun/selahattin-tomar-islahat/Kitabı okudu
Karanlıkta nüfus sayımı şöyle yapılır: Yaşayanlar bir sigara yakar.
Sayfa 14Kitabı okudu
Nedamet 1. Okuma Etkinliği (Mart Ayı/ Sezai Karakoç)
Taraf tutmanın hakkını gözetenler, ara tatilde memleketine dönmeyenler, "pdf" şiir okumayı reddedenler, tesbih sallayanlara yan gözle bakanlar, sadeliği sevenler, çayı şekersiz kahveyi şekerli içenler, sarsılıp yıkılmayanlar, karanlıkta hapşırınca ağzını kapatanlar, evvabin kelimesinin anlamını bilenler, okumakla mükellef olanlar...
Neden her şey böyle oluyor, iyi bir insan karanlıkta kalıyor, bir başkasınaysa mutluluk kendiliğinden geliyor?
"Dostoyevski"
"Bütün sevdiklerim beni karanlıkta unuttu."
Sayfa 269 - Can Yayınları
Çok uzaklarda yuvarlanıyor başım.
Duruyor karanlıkta 19 yaşım.
...
❝Gördüğüm ve hissettiğim acılardan yoruldum artık, patron. Yağmur altında bir ispinoz gibi yalnız, hep yollarda olmaktan yoruldum. Hiçbir zaman bana eşlik edecek, bana nereden geldiğimizi, nereye gittiğimizi ve nedenini söyleyecek bir yoldaşım olmadan. İnsanların birbirlerine karşı bu kadar kötü olmalarından yoruldum. Yardım etmeye çalışıp da edemediğim bütün o zamanlardan. Karanlıkta olmaktan yoruldum. Asıl da acıdan. Çok fazla. Eğer sona erdirebilseydim, yapardım. Ama yapamıyorum.❞
...
Yeşil Yol
Bunu ağız dolusu söylemedim sana hiç
Öyle kötü büyüttüler ki bizi
Sevgimizi söylerken karanlıkta bile utanırdık
Sonra, yoksulluk vardı dünyada,
ben düzeltecektim
Sonra, şiir yazmanın daha önemli olduğuna inandım
Sonra, ben de bilmiyordum seni bu kadar sevdiğimi.
|Şükrü Erbaş