"İnsan denen şey, anılarını yakıt olarak kullanıp yaşamını sürdürüyor olamaz mı acaba?"
Sayfa 152Kitabı okudu
...Yirmi yıl düşündükten sonra korkuların karanlıktan doğmadığını anladım;
korkular da yıldızlar gibi hep oradadırlar ama gün ışığı onları gizler."
Sayfa 245 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Mesela,karanlıktan sonra birdenbire nasıl aydınlık olur,albayım? Siz hiç görebildiniz mi?..
Dostoyevski: Hayatı , eserlerine dahil:
"Dostoyevski'nin okurla olan ilişkisi ne dostane ne de huzurludur, bilakis, tehlikeli, zalim, şehvetli içgüdülerle dolu bir uyumsuzluktur." diyordu, 
Üç Büyük Usta 'da Zweig.
Benim de Dostoyevski ile olan ilişkim pek huzurlu olmadığından Suç ve Ceza'yı yeniden okuduğum şu günlerde
.. karanlıktan sonra birdenbire nasıl aydınlık olur. Siz hiç görebildiniz mi?
Sayfa 33Kitabı okudu
“Biliyor musun, bunu başarabilmiş olman harika bir şey.”
“Gayretli olmayı mı?”
“Gayret edebilmeyi.”
İnsan denen şey,anılarını yakıt olarak kullanıp yaşamını sürdürüyor olamaz mı acaba? O anıların gerçekte önemli olup olmadığının,yaşamın sürdürülmesi açısından hiçbir önemi yok.Sadece yakıt.İster gazetenin reklam broşürü olsun,isterse felsefe yazıları;ister pornografik fotoğraflar olsun,isterse on bin yenlik kağıt para desteleri; ateşe verdiğinde hepsi sadece bir kağıt parçası değil midir? Ateş, 'Aa,bu Kant! ' ya da 'Bu Yomiuri gazetesinin akşam baskısı' veya 'Vay, ne güzel memeler bunlar böyle' diye düşünerek yakmaz onları. Ateşe göre bunların hepsi kağıt parçasından başka bir şey değildir.İşte tam da böyle.Önemli anılar,çok önemli anılar ve hiçbir önemi olmayan anılar...hepsi sadece ve sadece yakıt.
Sayfa 152 - Doğan Kitap YayınlarıKitabı okudu