Karantina Günleri...
Zaten günler iyice birbirine girmiş ve zaman kavramını yitirmişti.
Sayfa 216Kitabı okudu
YAŞLILAR NEDEN DIŞARIDALAR GENÇLER NASIL OLUP DA İÇERİDELER?
Kitap okuma alışkanlığı olmayan, bir enstrümanı çalamayan, herhangi bir sanat dalına ilgi duymayan, hobisi olmayan, vakit geçirmekten anladığı tek şey kendisi gibi olanlarla sohbet etmek, dedikodu yapmak, mağazaların vitrinlerine, tuhaf bulduğu insanların yüzlerine bakmak, şunu bunu
Ufak Bir Çekiliş, Günümüzden Söylemler
Merhaba Sevgili Kitap Dostları,
Karantina veya kısıtlama altında olduğumuz bu günlerde bayramı kitapla kutlayalım, değil mi? Kaleme aldığım KARANTİNA adlı bu kitap, içinde bulunduğumuz koşulda 14 günlük Karantina altında kalan Asya'nın içsel yolculuğunu konu alıyor. Avrupa'dan dönen Asya iki kültür arasında varlığını korumaya çalışırken farklı bir sonla karşılaşacaksınız. Masallardaki mutlu bir son değil gerçek bir acı keşfedeceksiniz.
İsminize özel imzalı kitabı bir kişiye çekilişle hediye etmek istiyorum.
Pazar akşamına kadar iletiyi beğenen, yeniden paylaşan ve beni (nihanozant) takip eden kitap dostları çekilişe katılabilecektir.
Bol bol etiketleyin, önerin. Bu günleri beraber yorumlayalım. Karantina'yı kitaplığına misafir eden her okurun yorumlarını heyecanla bekliyor olacağım.
Sevgilerimle,
Nihan Özant
Kitabı incelemek isteyen okurlar için:
Karantina
güzel şeyler yaşamak için çok da büyük bir çaba harcamamıza gerek yokmuş. karantina günlerinde daha iyi anladım bunu. insanın içinde umut var olduğu sürece çoğu şeyi gerçekleştirebilecek bünyeye sahip. neyi yapıp yapamayacağımızı hakikaten denemeden bilemiyormuşuz. tahminde bulunmak yerine sonucu öğrenmek için adım atmak daha kıymetliymiş. bir de yalnız başına savrulmak, yaşamak çok eğlenceli bir şeymiş. hayal kurmak, dua etmek, nefes almak kadar kıymetliymiş. kendimi dinlemeyi ve kendime sarılmayı öğrendim de biraz. :) üzerine aylarca yıllarca saatlerce düşünmek yerine harekete geçince daha hızlı öğreniliyormuş. bunları dilerim hiç unutmam, mutluluklara varacağım günleri iple çekiyorum. bir şeylere özlem duyarak yaşamayı, ve en çokta evden çıkamadığımız şu günlerde doğayı özledim. yosun ve çimen kokusunun birbirine karışmasını, şiirlerin içinde kaybolmayı özledim.
şükrü erbaş diyor ya;
'o bana dedi ki
insanın çocuklardan öğreneceği çok şey var
düşmeyi göze almadan binilmiyor salıncağa.'
şimdi ise, ansızın dinlediğim bir şiir dizesinin ortasında çaresiz kalmaya, ışıl ışıl parıldayan bu şehrin ışıklarında, kendi karanlığımda kaybolmaya başlıyorum. ve birazdan bu esaretim sonra eriyor. tekrar yaşamaya başlıyorum.
içim sıcacık.
mahfî. 8.4.20
youtu.be/H-BWFRISb-g
Karantina günleri.
Her gün birbirinin aynıydı. Bir türlü bitmek bilmeyen birbirinin aynı günler...
Sayfa 296Kitabı okudu
