ve ne tuhaf çağrışımlar
söyle kardeş başıboşlardan mısın sen de
evet köpekler gibi
başıboşlardanım ben de
ama bağlanacağım
köpek gibi sadakatle
Zeynep daldı. Aynı anne babanın aynı şekilde yetiştirdiği iki kardeş... Ağabeyi ve kendisi... Nasıl olup da bu kadar farklı olmuşlardı? İkisi de ülkesini sevdiğini düşünüyor; ikisi de ahlaklı, doğru yolda ve dürüst olduğu kanaatinde. "Daha da ilginci, ikimiz de birbirimizin yolunun yanlış olduğundan eminiz," diye düşündü Zeynep. "Belki de Atatürk'ün tepeden indirerek ve uygun gördüğü biçimde dayattığı modernleşme aksak bir demokrasi yarattı. Şimdi Osmanlı'nın kalıntıları ve uzantıları ile bir asra yaklaşan Cumhuriyet, asla gerçekleşmemesi gereken ama bir kez yapılıp eşlerin öyle böyle dayandığı itiş kakış evliliklere dönüştü. İşte bana teklif ettikleri de aynısı... Ya da..." Düşündükçe aydınlanıyordu insan; ama yanlışını bularak ama fikirde derinleşerek... "Hep böyle sinsisiniz," diye düşündü, öfkelendi. "Önce güler yüzle, ılımlı ılımlı yanaşın, sonra elini vereni saldırgan bir sarmaşık gibi sarıp kapatın...
Sayfa 173 - Sözler: Şimdi ellerindedir Poseidon'un yabasıKitabı okudu
Bir Çılgın Türk MÜBARİZ!
"İnsan büyür beşikte, mezarda yatmak için. Ve kahramanlar can verir yurdu yaşatmak için."
Hüseyin Nihal Atsız
Herkesin bir hayat felsefesi vardır. Kimisi gezip eğlenmek, kimisi evlenip çoluk çocuğa karışmak, kimisi hayallerinden, sevdiklerinden vazgeçip gençliğini hiçe sayarak; vatanı, milleti, devleti, bayrağı
Yanan Ormanlarda Elli Gün
İstanbuldan Anadolu’ya giden trende
benim kompartımanda beş kişi vardı.
İki kardeş Van köylülerinden biri lise.
öğrencisi idi.
Diğer üç kişiden biri Mardinli idi.Mardinlinin tesbihleri,yenleri kıvrılmış kara ceketleri,ayaklarındaki lastik ayakkabıları, kederli,ihtiraslı gözleri,bilhassa ihtiraslı,insanın can evine işleyen gözleri başkalarında bulunmaz.
Öteki ikisi Kayser’i idi.İkisi bir şeyler.
mırıldanır gibiydi.Diğerleri gibi değillerdi.
Sayfa 9 - YkyKitabı okuyor
Kitap sevgisi diye bir sevgi vardır sanırım. Ana sevgisi, kardeş sevgisi, yâr sevgisi gibi bir sevgi. Bu sevgi insanın içinde doğuştan mıdır? Yoksa sonradan mı uyanır? Bunu bilmiyorum. Daha doğrusu, ben şöyle inanıyorum: Kitap sevgisi de bütün öbür sevgiler gibi doğuştan vardır; ama uyuyordur. Onun, zamanı gelince uyandırılması gerekir.
Sayfa 42Kitabı okudu
Öpücükleri dudakların kelebek teması. Elveda, yok, değil. Ağabey kardeş gibi de değil. Bir vaat işareti mi? Geçmiş ihtirasın işareti mi? Beni hiçbir geleneksel tepkiye sürüklemiyor halleri. Öpücükleri ölmüş kelebeklerin inek gübresindeki tozu. Elveda tene. İncele son gizemi. Değil akla uygun bir önerme. Kararsızlıktan artakalan sadakat mi? Beni hiçbir geleneksel tepkiye sürüklemiyor halleri.
Sayfa 106 - K.550 - 3.Menuetto(Allegretto)Kitabı okuyor
Memleket isterim
Gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun;
Kuşların çiçeklerin diyarı olsun.
Memleket isterim
Ne başta dert ne gönülde hasret olsun;
Kardeş kavgasına bir nihayet olsun.
Memleket isterim
Ne zengin fakir ne sen ben farkı olsun;
Kış günü herkesin evi barkı olsun.
Memleket isterim
Yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun;
Olursa bir şikayet ölümden olsun.
Şöyle candan, kardeş gibi bir arkadaşlığa dünyalar feda...
Sayfa 63Kitabı okuyor
Memleket isterim
Gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun;
Kuşların çiçeklerin diyarı olsun.
Memleket isterim
Ne başta dert, ne gönülde hasret olsun;
Kardeş kavgasına bir nihayet olsun.
Memleket isterim
Ne zengin fakir, ne sen ben farkı olsun;
Kış günü herkesin evi barkı olsun.
Memleket isterim
Yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun;
Olursa bir şikâyet ölümden olsun.
Cahit Sıtkı Tarancı
Hiç kitap okumayan bir adam,
Niçin merak eder seneye yazılacak kitapları?
Bu dünyada bile yaşamayı beceremeyen,
Niçin merak eder başka gezegenlerde ki hayatı?
Geçmiş ve bugün ne zaman bitirildi ki gelecek sorgulanıyor?
İşler hala kalleşçe hal ediliyor ikili ve uluslararası ilişkilerde.
Her ülkenin sınırları, dost ve kardeş düşman ülkeler.
Doğru düzgün bir top bile oynayamıyorlar kavgasız.
Oyunları savaş gibi görenler, savaşı da oyun gibi görüyor elbet.
Aynı kadına sevdalananlar birbirini vuruyor, aynı şeyden nefret edenler, can ciğer arkadaş.
Bişeyi, bir kadını, bir erkeği yada bir ülkeyi sevmenin cezası ölüm bile olabiliyor bazen..
Vaveyla tekrar başladığında sarılabileceğimiz en faydalı düşünce bizlerin, kimilerinin bizi inandırmak istediği gibi, Eskimolar yahut Avustralya Aborjinleri misali birbirinden uzak, farklı nesillerin üyeleri olmadığımızdır. Zaman ölçeğinde, birbirimizi kardeş saymamız gerekecek kadar yakınız (...) Çocuklarım gezegenin halinden şikâyet ettiklerinde ‘Kesin sesinizi!’ diyorum, ‘Daha ben yeni geldim buraya!'
Biz Hakkı Severek yandık, Sevmeyenler bilsinler
2 Temmuz sabahı, on altı ve on dokuz yaşlarında iki kız kardeş, Asuman ve Yasemin, Sivas'ta yapılacak Pir Sultan Abdal Şenlikleri'ne gidecekleri için çok mutluydular. Şenlikte semah döneceklerdi. Düğüne gider gibi gittiler Sivas'a.
Asuman olaylardan hemen önce annesini aradı.
"Semah çok güzeldi anne, hepimizin ayakları yerden ke sildi, uçtuk sanki," diyordu. Yeter Hanım, "kızım, terlemişsindir, sırtına bez koysaydın," diye telaşlandı. Bir süre önce zatürre geçirmişti çünkü. Nerden bilsin, birkaç saat sonra, kızlarının ciğerine yanmış insan eti kokusunun dolacağını.
Asuman'dan hemen sonra ekipten biri daha aradı ve abisiyle konuştu:
"Oteli bastılar, annene söyleme, otelden ayrılıp Ankara'ya gideceğiz." Dışarıda saatlerdir bekleyen kalabalık, çok geçmeden oteli ateşe verecekti zaten.
Anne haberi televizyondan duydu.
"Televizyonda altyazı geçiyor, ölü ve yaralıların isimlerini söylüyordu. Ne yapacağımı bilemedim. Eve döndük. Öldüklerini biliyormuş herkes, ama bana söylememişler. Umudumu kaybetmedim. Nasıl olsa bir fırsatını bulur, ararlar dedim. Ama aramadılar. Yasemin'im nerede, Asuman'ım nere de diye bağırdım günlerce. Duymadılar sesimi..."
Sayfa 19 - İletişim Yayınları / 10. Baskı 2016, lstanbulKitabı okudu
