İnsan, daha iyi bir şey isteği için, özel hayatın
kötülüklerine karşı intiharın en son çare olduğunu anlıyor.
Bir başkası da, aramızda keyfine göre iş verenlerin cimriliği ve aşağılamaları altında uzun süre inledikten sonra kendini öldürür, çünkü iş bulamamıştır.
Ölüm cezasına çarptırılmak iş bulmaktan daha kolaydır.
İnanmış ve eğitimli gibi gözüken bu iyi insanlar için ne demeli ki, oysa ta kendileridir bu pisliği yansıtan. Şüphesiz, bu süprüntülerin toplu
intiharının yıkacağı bu dünyadaki ayrıcalıklı sınıfların umurunda olsa, bu sefil şeytanların yaşama tahammül etmelerinin büyük bir önemi olurdu, ama aşağılamalardan, alaylardan, süslü sözlerden başka, bu sınıfın varlığını katlanılır kılacak araçlar var mıdır?
"Ruhunu tümüyle kendi işine kaptırmış ve dini imanı para olmuş sıkıcı bir burjuva için, belki de tüm bunlar oldukça romantiktir ve çekilen tüm bu acıları anlayamadığından reddeder alaycı bir gülüşle: oysaki şaşırtmaz bizi onun bu küçümseyişi."
"Birçok insan, hiçbir yararı olmayan reçetelerin
uzun ve lüzumsuz işkencesinden sonra, tıbbın
onları hasalıklarından kurtarabilecek yetenekte
olmadığı inancıyla yaşamlarını sonlandırır."