Şu dağlarda kar olsaydım
“Yunus’u bilirsiniz, hani şu Bizim Yunus, ‘Ben toprak oldum yoluna, sen aşırı gözetirsin / Şu karşıma göğüs geren taş bağırlı dağlar mısın / Karlı dağların başında salkım salkım olan bulut / Saçın çözüp benim için yaşın yaşın ağlar mısın?’ diye yakarırken acaba nasıl bir derdin içinde kıvranıyordu? Maddi yahut manevi; kalbî yahut nefsî?!. Sonra sayısız türküler yakılmış Anadolunun bağrında, sayısız aşkın ahı namelere karışmış: Dağlar Seni Delik Delik Delerim, Yüce Dağ Başında Koyun Meler, Başı Pare Pare Dumanlı Dağlar, Bir Of Çeksem Karşıki Dağlar Yıkılır, Bu Yıl Dağların Karı Erimez...
Dağ...
Ne efsunlu bir kelime!..
Ne derce hüzün ve heybet yüklü!.. Nasıl da gurbet, nasıl da hasret!.. Pek çok dinde kutsal...
Seni sevmek katli fermandır !
Zagrosta karlı bir dağ,
Amanosta aşkı devran,
Ninovada antik miras,
Yiğitlerin dillerinde destanlaşıp çoğalmaktır.
Genç kızların gözlerinde ırmaktır,
Afrikalı bir kızın göz bebeklerinde açlıktır,
Seni sevmek çoğalmak, çoluk-çocuk, çoğalmaktır, Siyabendê û Xecê, Mem û Zîn olmaktır seni sevmek.
***
Seni
Ağrı
Vardım eteğine,secdeye kapandım;
Koşup bir koluna sımsıkı abandım.
Karlı başın yüce dedikleyin yüce,
Sükûn içindeki heybetin gönlümce.
Devce yapında ilk rahatlığı duydum.
Şifası mı ne ki ruha bu ilk yudum
Hayâl arkasında boş çırpınışların
Sen uygun bir vakti gelince rüzgârın
Sonsuzluğa doğru kalkacak sihirli
Bir gemisin göklerde
uykusuz iki kişi
birbirlerine düşlerini anlatan iki kişi
kurdukları öyküleri birbirlerine anlatıyorlar
yaşamlarını ve ölümlerini
dünü ve bugünü birlikte yaşıyorlar
dışarda köpekler havlarken
düşleri düşüşleri bu dağ başında
bu soğuk dağ başında
bu karlı dağ başında
bu yalnız dağ başında
sanırım yalnızlar
bu dağ başında
bu belki değil bile
iki kişi
belki bir
belki bir bile değil.
Sayfa 100 - Ada YayınlarıKitabı okudu
Dağ ile sohbet...
🥀🌹🥀
Beyaz karlı, kara çamlı iri dağ,
Heybet nedir, ne değildir? De hele...
Geceleri yapayalnız kalınca
Uzlet nedir, ne değildir? De hele...
Hiç başın ağrır mı, yoruldun mu hiç?
Birine küstün mü, darıldın mı hiç?
zaman buldukça uğra
tek neşem bu benim
gülümseyen ve bağışlayan
bir genişliğe dönüyor içimdeki keder
dumanı kalkmış karlı bir dağ gibi
açılıp aydınlanıyorum güneşinle
inanıyorum yeniden sevgiye ve güzelliğe
gelişin hayata bağlıyor beni
anlıyor musun
zaman yarat ve uğra
Şükrü Erbaş