Kağnılar kırılgan bir ahenkle duruyor. Zaman düzensiz, mekân karışık. Budala diller sözdizimini bölmedeler. Akılsızlık cazip geliyor akla ve akıl ifşa ediliyor akılsızlık diye. Ama ya ihanet. Okuduklarım karmakarışık aklımda. Tasım ustalığımın hükmü yok. Tek hakikat: İnanmak istediğimize inanırız. Öyleyse irade önce gelir, gerisi sadece maskedir. Ya halkın iradesi? Tek tek bireylerin iradesinin toplamı değildir. Körlüğünden güç alan kozmik bir maddedir. Faydası yok bunu söylemenin. Filozoflar yan bakar, emniyettedirler zira, zarafetle, hitabetle ve tasım sağlamlığıyla gizledikleri için aç iradeyi, muzafferdirler.
Sayfa 108 - K.550 - 4.Finale(Allegro assai)Kitabı okuyor
Bir kitapta okumuştum, insanın iki ayrı hayatı varmış. Birincisi dışarıdan görünen, ikincisiyse kendisinin bile ne hissettiğini bilmeden yaşadığı, çatışmalarla, gizemlerle dolu, karmakarışık, fantastik olan hayatı.
Her şeyi karmakarışık bir hale getirdim! - Ah, bu yolun beni buralara getireceğini hiç düşünmemiştim!
Senin aşkın birinci olsun istiyorsun
Sımsıkı sarılmışsın karamsarlıklarına
Gecelerin ödevlerini peşkeş çekiyorsun
Bu karmakarışık ilişkiler pazarında
İnandırıcı kılamadığın sevdalarına
Ülke, herkese yeten bu büyük ülke neden böyle, neden her zaman böyle karmakarışık, deprem oluyormuş gibi bir o yana bir bu yana sallanıp duruyor?
"Bir insana ne düşündüğü sorulabilir mi?Böyle bir soruyu yanıtlamak olası değil.İnsan gözü önünde olup bitenlerden,dünyada geçen yıl gördüklerine kadar,karmakarışık,anlaşılmaz ve durmadan hareketli ve değişim hâlinde bulunan bir sürü şey düşünür.Tek bir anda ne düşündüğünü kolay kolay kestiremez."
"Artık hayatı bırakmak, ölüme sığınmak gerekiyor. Bunun ne denlerini, şimdi, şu satırları yazarken tamamiyle açıklıyabilecek durumda değilim. Kafama üşüşen karanlık düşünceler arasında bunaldım. Kurtuluşu ölümde arayacağın. Aşk. .. Ölüm ... Ve mil liyetime dokunan yaralar... Bu akıl almaz yenilgi... Bir subay ar kadaşla aramızda geçen dünkü konuşma, daha başka nedenler, aylardır olgunlaşan bu ölüm kararım, apansız kolaylaştırdı. Bakı nız 'kolaylaştırdı' diyorum. Çünkü bu benim için yeni bir fi kir değildi. Zavallı Türkler düşman çizmelerinin altına düştükten sonra yaşamak bana önce zor gelmeğe başlamıştı. Sonra imkan sızlaştı. Arkadaşım, savaşta gösterdiğimiz atılganlığın, ölümü hi çe saymamızın aptallık olduğunu delilleriyle saydı döktü. Hiçbir yararlı ödev yapmadan ölüme teslim olduğum için sizden utanı yorum. Yaşamayı göze alan silah arkadaşlarımın benden daha güçlü olmalarını Tanndan dilerim. Ben daha fazla dayanamadım.
Allah size de büyük işler görmeyi nasip etsin! Ruhum Türklerin mutluluğuna elbette katılacaktır. Fakat bunu bekleyip gözümle görmeye gücüm yetmedi. Çok acı çekiyorum. Bu ölüm kararma adım adım nasıl sürüklendiğimi ilişik defterde okuyacaksınız.
Karmakarışık, kırık dökük yazdım. Siz anlarsınız. Beni bağışlayın aziz komutanım, elveda! Bahtsız yaveriniz Üstteğmen: M. Ali."
Dünya, öylesine karmakarışık, uğursuz, iğrenç olmuştu!
̆
Sayfa 127
Hayal kırıklığına uğradım. Karmakarışık hislere kapıldım. Aralarında nefret de vardı, isyan ve hüsran da.
“Ben kayboldum! duygularım karmakarışık. anılarım kayıp. gözlerim yaşlarla dolu. ben kötüyüm ama iyiyim de. hiçbir şey dilemiyorum. hiçbir arzum yok. yitip gitsem en iyisi olur.”
“Kafam karmakarışık. Kendimi çok çaresiz hissediyorum.”
