Sen bendeki eksiğine, ben sendeki noksanıma bu kadar muhtaçken ve bu bizi aç, bu bizi arzulu, bu bizi coşkulu kılarken sen sonsuz bir tokluğa mahkum edersen bizi; yeniden aç olmayı özleyeceğiz. Ve sen başka bir eksiğin, ben başka bir noksanın peşine düşeceğiz belki de...
Sayfa 21Kitabı okudu
İnsan en kırılgan olduğu yerinden unutmak istiyor. İşte bende böyle başladım unutmaya.
Sayfa 62Kitabı okudu
Aşkın nesnesi hayal, malzemesi kalp...
Sayfa 22Kitabı okudu
Fark eder mi ki kim kime aşık? Kim kime dolaşık? Bu karmakarışık sarmaşık...Kökü bende, dalları sende, suyu bende, yaprakları sende...İstersen kesersin bıçak gibi bir sözünle.
Sayfa 20Kitabı okudu
Ruhunuzun konforunu bozan şeylerden uzak durun.
Sayfa 16Kitabı okudu
Keşke gelseydin ellerim senin olurdu.
Sayfa 22Kitabı okudu
Oysa senin o acayip gözlerinde ben zaten kaybı görmekteyim. Sende delirip sende ölmekteyim. Yokluğun, yok olma ihtimalin yüzünden aksıyorum, topalım, aksağım. Kalbim bu yüzden o çok sevdiğim, o çok sevdiğin, o acılı ama bir o kadar zevk veren aksak ritimle çırpınıyor göğsümün içinde seni düşününce...
Sayfa 21Kitabı okudu
Sana tam anlamıyla kendini bırakan, tamamlanmış olduğun anlar, hiçbir zaman birbirimize sarıldığımız o gizli buluşma kadar heyecan vermeyecek.
Sayfa 21Kitabı okudu
Ben çok eski bir fotoğrafta duruyorum.
Yüzüm o fotoğrafta bile eski bir fotoğrafa benziyor.
Karmakarışık bir mitoloji, sarmaşık bir tempo
tam o anda durmuş fotoğrafa;
hâlâ duruyor.
Birhan Keskin
gün ortası ortası, cem mumcu candır can!
Hayat dediğin unutmalar bataklığıdır, gelip geçici kuşların konup kalktığı.