Çocuk sadece öğrenmek için öğrenmelidir. Karne hediyesi bu amacı değiştirir
Sayfa 98Kitabı okudu
"Sonra o ilk meş'um soruyla kopuş başlar: Anneni mi daha çok seviyorsun babanı mı? Bu masumane görünen soru, içinde korkunç bir gizli argüman barındırmaktadır: Bu da sevginin ölçülebilir bir şey olduğu iddiasıdır. Biliyor musunuz, çocuk o güne kadar bunu hiç düşünmemiştir bile. O hayatı ve hayatın bir parçası olarak kendisini ve diğerlerini doğallıkla sevmektedir. Ne ki, birden tartmaya başlar... Annemi mi daha çok seviyorum babamı mı?" "Ana gibi yâr olmaz," dedi Şaban bilgece. Anladığım kadarıyla Savuray Bey bu konularda epey bir lambayı yakınıştı ve dışarıdan gelen hiçbir müdahale onu durduramıyordu. "Ve bir kez sevgiyi tartmaya başladınız mı kaçınılmaz biçimde onu araçsallaştırır, sevginizi silah olarak kullanmayı öğrenirsiniz! Ve sonra okulu ele alalım... Çevresine karşı derin bir ilgi besleyen çocuk zaten her şeyi keşfetme arzusu içindedir, ama okulla birlikte işin içine notlar girer. Ve bu noktadan sonra çocuk öğrenmek için değil not almak için okumaya başlar ya da anne babasının sevgisini kazanmak için ya da iyi bir karne getirirse kendisine alınacak bisiklet için... Böylece gerçek benliğiyle ideal benliği arasında giderek büyüyen bir uçurum oluşur. İdeal benliğini gerçekleyemeyen insanın hastalanması da kaçınılmazdır."
EY VELİ;
Sen şimdi o karneyi sosyal medyada paylaşıyorsun ya, gurur duyuyorsun değil mi?
Nasıl da kasıldın. Nasıl da övündün. Ee artık bunu güzel bir hediyeyle süslersin.
“İşte bu benim çocuğum. Beni temsil ediyor.” u duyuyorum fotoğraflardan.
Peki karne onunsa bundan sana ne ? Peki karne onunsa sen neden paylaşıyorsun?
Karne onunsa neden izin
Karne hediyem.
Baştan savılmış bir hayat, gelişigüzel bir yaşam, gelişigüzel acılar.. iliklerine kadar hissedilirdi. Her şeyin bedeli ödeniyordu, bütün baştan savılmışlığın. Hayat bırakmaya gelmezdi. O ipleri bırakmıştı ellerinden.. sonu yoktu.