Ama üniversite benim sandığım gibi evrensel bir Atina değildi, orada insan büyük ve akıllı insanlarla yüz yüze tanışmıyor hatta onların yaşadıklarını dokunarak bile anlayamıyordu. Orada oldukları doğru ama sanki hepsi birer mumyaydı. Kim olduklarını anlayabilmek için onları sımsıkı sarmalayan öğrenim duvarlarını kazıyıp, parçalara ayırmak gerekiyordu. Öğretmenlerin çoğu ne yazık ki öğrendiğimiz şeylerden zevk alabilmemizin temelinde, anlamaktan önce eserleri yaratan kişilere sempati duymamız gerektiğini göz ardı ediyorlardı. Detaylı açıklamalarının pek azı kişinin hafızasında yer ediyor, akıl bu bilgileri -ağaçların olgun meyvaları dalından atması gibi- düşürüyor. Çiçeği, kökü ve çiçeğin sapını tanımlamak, çiçeğin büyümesini öğrenmek mümkün ama sabah çiğinde yıkanmış taze bir çiçeğin kokusunu sevmek öğrenilemez. "Bu hipotezler ve açıklamalarla neden zamanımı harcıyorum?" diye kendi kendime sürekli sorup duruyordum. Bu düşünceler aklımın içinde kör kuşların çaresiz kanat çırpışları gibi çırpınıyordu. Büyük eserleri inceleyerek öğrendiklerimize karşı çıktığım sanılmasın, benim karşı çıktığım eserler hakkında fikirlerin dikte ettirilmesi. Çünkü ne kadar insan varsa o kadar da fikir var.
Sayfa 81 - Kuraldışı yayınlarıKitabı okudu
8.Gün
Seni seviyorum dedikten sonraki ilk günden yazıyorum sana.
Boğazım düğüm düğüm oluyor sen aklıma.gelince aslında hiç aklımdan çıkmıyorsun, söylenecek çok cümlelerim varken hiç birini sana söyleyemedim.
Çekip gideceğini bir gün biliyordum
Belki bir umutttu.zaten sevmek umut değil midir ?
Benim en güzel umudum sensin 2 yıldır an ve an sana kavuşma özlemi duyuyordum tam kavuştum derken seni kaybetmiş olmanın hüznü çöktü üzerime.bak bu gece yine dolunay var ve ilk kez bir dolunayda sensiz olacağım.
Sabah karşı ay batı ufkunda bakerken belkide seninle ayni yöne bakmış olacağız.
Buraya uzun uzun yazmak çok güzel seni.
Keşke içimdekileri de sana uzun uzun yazsaydim.
Nasreddin Hoca çarşıda değerli bir yüzük bulmuş. Fakat şer-i kanun gereği, üç kez bulduğunu bağırması gerekiyormuş.
Hoca, sabah saat üçte sessizce çarşı meydanına gitmiş ve bütün kuvveti ile bağırmış: “Çok değerli bir yüzük buldum.” Üçüncü defa da çarşı insanla dolmuş. “Ne söyledin ki Hoca?” diye sormuşlar.
“Kanun üç defa bağırmamı istiyor. Dördüncü defa bağırırsam belki karşı gelmiş olurum. Fakat size şu kadarını söyleyeyim, ben pırlanta bir yüzüğün kanunî sahibiyim.”
Yanacak, aydınlanacak sabah şafağı.
Kimval, timpal ve flütlerle
Yanımızda altını, gümüşü ve kutsallığı
Götüreceğiz kadim yurda, Filistin'e.
... bu davanın özü, içgüdüsel karşı konulmaz bir coşkuyla Yahudi yığınlarında kesinlikle yaşamakta olduğuna eminim. Yalnız davayı canlı tutabilmek için elbette bu "devlet içinde devlet" olgusunu koruması zorunludur. Yapılıyor da...
Sayfa 742 - Yapı Kredi Yayınları
Çocukluğumda Yahudi efsanelerini okumuş, dinlemiştim, hiç sapmadan ısrarla Mesih'i bekliyorlardı, aşağı tabakadan da, yukarı tabakadan da (bilim adamı, düşünür, Kabalists,¹ haham) insanlar Mesih'in onları yine Kudüs'te toplayacağına ve kılıcıyla bütün halkları dize getireceğine inanıyorlar; bu nedenle Yahudiler, hiç değilse büyük çoğunluğu, tek mesleği tercih ediyor: altın ticareti ve altın işlemeciliği. Mesih belirdiği zaman, yurtları olmayan yabancı topraklara bağlı kalmayı istemedikleri için, edindikleri altın ve değerli taşları yanlarında götürmek çok uygun olacağı için. Ne zaman mı?
Yanacak, aydınlanacak sabah şafağı.
Kimval,² timpal³ ve flütlerle
Yanımızda altını, gümüşü ve kutsallığı
Götüreceğiz kadim yurda, Filistin'e.
Yine söylüyorum, destan olarak duydum bunları, ama bu davanın özü, içgüdüsel karşı konulmaz bir coşkuyla Yahudi yığınlarında kesinlikle yaşamakta olduğuna eminim. Yalnız davayı canlı tutabilmek için elbette bu "devlet içinde devlet" olgusunu koruması zorunludur. Yapılıyor da. O halde tek neden zulüm ve izlenme meselesi değildir, ardında başka bir düşünce yatmaktadır.
¹.Mistik Yahudi öğretisi Kabala yandaşı, bu öğretiyi yayan kişi.
².Geleneksel vurmalı Yahudi müzik aleti.
³.Büyük orkestra davulu.
Sayfa 742 - Yapı Kredi Yayınları
Dünün yükü...
Bir köyden diğerine giden iki keşiş hakkında güzel bir hikaye vardır. Yolda, bir nehrin kıyısında oturmuş ağlayan bir genç kıza rastlarlar. Keşişlerden biri kızın yanına gider ve sorar, "Kardeşim, niçin ağlıyorsun?" Kız, "Şurada, nehrin karşı kıyısındaki evi görüyor musunuz? Bu sabah erkenden bu tarafa geldim, nehri de yürüyerek kolayca geçmiştim ama şimdi nehir yükseldi ve evime dönemiyorum. Sandal yok," der. Keşiş, "Ah, hiç sorun değil," der, kızı kucağına alır ve nehrin karşı kıyısına kadar taşır. İki keşiş yollarına devam ederler. İki saat sonra diğer keşiş, "Kardeşim, biz bir kadına asla el sürmemeye yemin ettik. Yaptığın şey büyük bir günah. Bir kadına dokunmak sana zevk yani sıradışı bir his vermedi mi?" der. Arkadaşı da cevap verir, "Ben onu iki saat önce arkamda bıraktım. Sense onu hala taşıyorsun, öyle değil mi?"
Biz de öyle yapıyoruz. Duygusal yükleri hep üzerimizde taşıyoruz, karşılarında asla ölü gibi tepkisiz kalamıyoruz, onları asla geride bırakamıyoruz. Yalnızlık ancak bir probleme bütün dikkatimizi verip onu hemen bir sonraki güne, bir sonraki dakikaya asla bırakmadan çözdüğümüz zaman varolabilir. O zaman kalabalık bir evde yaşıyor veya bir otobüste seyahat ediyor olsak bile yalnızlık yanımızdadır. Ve o yalnızlık taze ve masum bir zihne işaret eder.
Sayfa 139Kitabı okudu
Kadınlar ve piç olan aşkları
Kadınlar piçlerle tanışırlar. Sorumsuzluklarına ve hayatın işlevsel alanlarının dışındaki uzmanlıklarına hayran kalırlar. Geçmişin, geleceğin, hatıraların ve ideallerin konusulmadigi masalarda uzun uzun tarif edilerek hazırlatılan kokteyller içerler. Bir
sonraki is gününde erişilmesi gereken verimlilik kotalar olmadığı için uzun uzun sevişilen yataklarda uyurlar. Ve sabah, kadınlar piçlere aşık uyanırlar. Doğru kişi tarafindan çaldırılmasını bekledikleri telefonların yakınlarında sinirlenirler. Aile ve dostlanyla ayarladıkları tanışma randevularına tek taraflı iştiraklerden ötürü özür dilerler. Sorumsuzluğun her türlü içten duyguya karşı duyarsızlığı da içerdiğini düşündükleri gecelerde ağlayarak uyurlar. Ve sabah kadınlar piçlerden nefret ederek uyanırlar.
Sayfa 44 - Doğan KitapKitabı okudu
Üstada sormuşlar her şeyimizi kaybettik ne yapalım diye ,üstad kalk önce bir yatsıyı kıl sabah olacak demiş(aynaya karşı)
Kök yerinde ağırdır...
Bir Rum arkadaşıma sevimli bir kız soruyor:
Bir Rum evinden gelen bir tepsi musakkaya karşılık annenin gönderdiği bir Anadolu mantısı ya da bir Ermeni evinden gelen midye dolma ve buna karşılık bir koca tabak baklava.
“Biz İstanbul’ a 1984’te geldik. Siz ne zaman geldiniz?”
Arkadaşım sakince cevaplıyor “3000 yıl önce.”
Bu hayatın bizim gibi
Bir şekil bugünü de bitirdik. Yarın Allah'a karşı tevekkülü unutmuş, Allah "ol" demeden bir şey olmayacağını kavrayamamış, algısını kaybetmiş, kendi dünyasını kabul etmiş ve aslında muhtaç insanı görmeyen aslında baksa muhtaç insanda kendi muhtaçlığını görecekken dünyalık salaklaşan toplumun merkezi İstanbul'da yeni bir sabah "merhaba" diyeceğiz ne kadar içimizden gelmese de.
Çünkü çalınan kızın erkek kardeşi olan prens o gece kalbinde bir korku ile uyanmis Kız kardeşinin yatağında olmadığını ve tüm hizmetkarlarının büyülenmiş gibi uyuduklarını görünce hemen ahıra gitmiş. Av silahlarını almış ve hemen atına binerek tek başına ama korkusuz bir şekilde cehennem tazılarının ürkürücü ulumalarını takip ederek ormana gitmiş.
Tüyden hafif olurum böyle sabahlar
Karşı damda bir güneş parçası
İçimde kuş cıvıltıları şarkılar;
Bağıra çağıra düşerim yollara
Döner döner durur başım havalarda
Sanırım ki günler hep güzel gidecek;
Her sabah böyle bahar…
Orhan Veli Kanık 🌞
Bu sabah bana ilgi gösterdiniz gibi geldi ve ben de ilk andan itibaren size karşı bir yakınlık hissettim.
