25 Kasım 1979.... Özdemir Asaf, bir gece sabaha karşı epeyce yol aldığı şiir ve alkol yolculuğundan evine döner. Şiir matinelerinden birinde 'r' lere takılı güzel Türkçesiyle çokça şiir okumuş, keyiflenmiş, keyiflendikçe içmiştir. Üstelik final olarak da her zamanki gibi iki elini birden kafasının yanına götürerek çift yankı asker selamı vermiş, koca bıyıklarıyla gülümsemiş ve Lavinia şiirini okumuştur.
Filistin topraklarında bir halk yaşıyor. Gözüpek, cesur, onurlu bir halk. Bizi dünyaya yeniden inandıracak kadar haysiyetli, yurdunda yok olmamaya yeminli ve kıyamete kadar değişmeyecek şekilde haklılar. 75 yıldan beri, hırsız komşularının bahçe çitinden atlayarak evlerinin içine girmesine müsaade etmedikleri için suçlanıyorlar. 75 yıldan beri daha güzel ölmedikleri için, hırsızları bahçelerinden kovmak niyetiyle taş attıkları için, evlerini bırakıp gitmedikleri icin, kolay ölmedikleri için tam 75 yıldır! Travmatik, acı verici, dayanması güç.Yine de yok olmuyorlar, kıskandıran asaletleri ile dimdik halde insanlik nöbetindeler.
O insani erdemlerden, yalan dünyalara maruz bırakıldık.
Sumud!
Hiç durmadan köklerine saldırdıkları beş bin yaşındaki o simgesel zeytin ağacının görkemli gövdesine kulağını dayayan herkes aynı şeyi duyacaktır mutlaka; bir Filistin vardı, bir Filistin gene var!
İlyada Destanında yaşlı bir zeytin ağacının Homeros'un kulağına eğilip sessizce fısıldadığı cümleyi hatırlamanın tam zamanıdır belki: "Ben herkese aidim ve kimseye ait değilim, sen gelmeden önce buradaydım, sen gittikten sonra da burada olacağımKitabı okudu
Eğri Eğri, Doğru Doğru..
"Tanrı eğri çizgilerle doğru yazar" der bir atasözü. Peki insan? Yıllarca inatla dümdüz gideceğim diye, neleri yıkar, neleri kırar? Gecikince, tökezleyince, dönüp bir daha yapmak zorunda kalınca, yavaşlayınca neden hep kendine kızar?
Belki de doğru yol böyledir, hemen her zaman düze değil "fraktal"dır.Kitabı okudu
Şeylerin Tesellisi
Yirmi yıl önce bir sinemaya gidip bir film seyrettiğimizi varsayalım. Bileti bir paltonun cebine koyup unuttuğumuzu, ama yirmi yıl sonra aynı paltonun cebinde elimizin kendiliğinden bir rastlantıyla bu bileti bulduğunu hayal edelim. Bilet-eşya unuttuğumuz, hatta unuttuğumuzu bile unuttuğumuz filmi bile hatırlatacaktır. Hatırlatma, eşyanın teselli etme gücünün örneklerinden yalnızca biridir..
_Orhan Pamuk_Kitabı okudu