...Dünya Sağlık Örgütü'nün tahminlerine göre az gelişmiş ülkelerde anneler süt tozunu pis suyla karıştırdığı ve hatta daha ucuza getirmek adına katkı maddeleri eklediği için her yıl 1,5 milyon bebek ölüyor. Özellikle de anne sütü tamamen kesildikten sonra. Fakat holdingler süt tozu işine balıklama atlamakta. Batı'da çocuk için en sağlıklı beslenmenin emzirmek olduğu konusunda yeniden mutabakat sağlandığından beri, az gelişmiş ülkelerdeki işler duraksadı. Buralardaki eğitimsiz kadınlar, Batı holdingleri tarafından üretilen yapay süt tozunun bebekler için daha sağlıklı olduğuna hala ikna edilebiliyor. Bazı holdinglerin alçakça pazarlama uygulamaları arasında, yoksul ülkelerdeki hemşire ve ebeleri hediyelerle baştan çıkarmak da yer alıyor. Satış gerçekleştikten sonra devreye tatiller, Mekke seyahatleri, buzdolapları veya açıkça para giriyor.
...
Ebe ve hemşireleri, doğumun hemen sonrasında anneleri en zayıf anlarında etki altına almak ve dünya holdinglerinin karını artırmak amacıyla kullanmak son derece iğrenç bir davranış tarzı.
Sayfa 230Kitabı okudu
Gözünüzün önüne şu senaryoyu getirin: Eviniz yanıyor. Fakat devletin bir itfaiyesi olmadığı için, yangını kimse söndürmüyor. Ev yanıp kül olduktan sonra dışarıda uyumak zorunda kalınca üşümemeniz için bir satış leydisi size battaniye satıyor. Kabus gibi değil mi? ''Sosyal kapitalizm''e hoş geldiniz!
Sayfa 248Kitabı okudu
''Eskiden hayatımız zor ve yoksulluk içerisinde geçiyordu. Fakat bugünden daha iyiydi. Şimdi herkes yalnızca borcunu ödemekle meşgul. Borçlar tüm yaşantımızı etkiliyor.'' diyor Dulali Begum. Hikayenin ona ait olan versiyonunda Grameen Bank 1988 yılında köye gelmiş, kadınları okulun avlusunda bir toplantıya çağırmış ve mikro kredilerin avantajlarını anlatmış. Şimdi ise Joymonirhat kadınları yirmi yıldan beri borç içinde, hatta bazıları beş ayrı mikro kredi kurumuna birden borçluymuş. ''İçimizde zerre huzur kalmadı.'' diyor Dulali Begum. Arkadaşlıklar bozulmuş, ailelerin içinde sürekli kavga varmış. Sosyal yaşantıyı sürdürmek giderek zorlaşıyormuş.
Sayfa 281Kitabı okudu
Amerikalı kalkınma uzmanı ve mikro kredi eleştiricisi Thomas Dichter, Heinemann'ın filminde çok basit bir soruyu ortaya atıyor: ''Aramızda hiç kimse borcunun olmasını istemez. O halde neden yoksulların severek borçlandıklarını düşünüyoruz?''
Kalkınma örgütü Kindernothilfe, bir iş kurmaları için çocuklara bile kredi veriyor. Batı'nın çocuk işçiliğine bakışının çok duygusal olduğunu biliyoruz. Fakat çocukları tarla ve fabrikalardan çıkarmak, birçok incelemeyle kanıtlandığı üzere çocuk işçiliğine son vermediği gibi, çoğu zaman ailelerin durumunu daha da kötüleştiriyor. Çocukların çalışmasının nedeni ailelerin yoksul olması, yani burada yapısal bir sorun söz konusu. Çocukları küçük girişimcilere dönüştürmek üzere onlara kredi vermek pragmatizmi yalnızca tüm yapıları devre dışı bırakmakla kalmıyor; aslında tam bir iflas açıklaması anlamına da geliyor. Bu durum, Batı dünyasının yoksulluğu çoktan kanıksadığını gösteriyor.
Sayfa 291Kitabı okudu
Shahida Begum'a geri dönecek olursak, 15 yıl sonra Grameen Bank'ın başka bir çalışanı gelmiş ve Shahida'dan 6.000 taka talep etmiş. Elinde herhangi bir makbuz olmadığı için, Shahida borcu olmadığını kanıtlayamamış. Adam hakaretler yağdırmış ve Shahida'yı yalancılıkla suçlamış. ''Adamlar her gün evime geliyor ve gece yarısına kadar kalıyorlardı. Evimi yıkmak tehdidinde bulundular.''
''Müşteriler bankaya gelmek zorunda değil, banka müşterilerin ayağına gidiyor.'' Tipik bir Yunus cümlesi! Bu kelimelerin arkasında ne denli acımasız bir gerçeğin bulunduğunu bilmeyenler için kulağa hoş gelebilir. Sonunda Shahida 6.000 takayı yeni bir kredi olarak kabul etmek zorunda kalmış; şimdi bu miktarı geri ödemek için üç yıl vakti varmış. ''Kendimi dolandırılmış hissediyorum'' diyor Shahida.
Sayfa 293Kitabı okudu
Tahsildarlar kadınları her şeylerini satmaya zorlamakla kalmayıp, onlara fahişelik ve hırsızlık ''tavsiye''sinde bulundu. Çaresiz kadınlara intihar iması bile yapıldı; çünkü ölümle birlikte kredi de yok sayılıyor.
Sayfa 319Kitabı okudu