İyi çocuklar kötü şiirler yazıyor, çok fena
daha da fenası kötülükler kafiyeli geliyor,
tanrılar trene binmiyor, melekler taşraya yolcu
bu trenler daha ne kadar katlanabilir
cinayetten kaçan vefasız masumlara?
Bir katil bu şiiri okur da kötü bulursa
iyi hisseder kendini ve bıçağını saplar,
ya kurbansız kalırsa? Kendi canına kıyar...
Bak canım, ölümü öp, başka kurban arama işte buradayım, vur bana,
çok ölürüm ben daha senin uğruna,
bıçağına kurban olurum,
ölürsem senin için en güzel ben ölürüm
hadi vur beni bıçağa, bıçağa ve aşka vur!