Esritici güzellikte bir nesne, ister insana ister doğaya ait olsun, ister sanatçının kurnaz eli tarafından şekillendirilmiş olsun, tanrısallığa götüren bir merdiven, bir köprü olabilir mi? Sokrates’in Phaedrus’a söylediği gibi, güzellik, ruhani olanın, duyularımızla algılayabildiğimiz yegane boyutu mudur? Ama, Sokrates’in uyardığı gibi bu sadece bir köprüdür, yani şeyin kendisi, Kendinde Şey değildir. Köprüde zaman harcamak, köprünün kendisini sevmek, kötü yola meyletmektir.
Ölenler, yaralananlar veya olaydan doğrudan etkilenenlerle bir bağlantısı olmayan New Yorklular, ölenler, yaralananlar veya etkilenenler için değil kendileri için, yani yeni olanın terörüne maruz kaldıkları için yas tutacaktı.
".... muhalefet, şeylerin ırk ayrımı gözetmeksizin tüm toplumlarda her zaman uyduğu ve her zaman uyacağı düzene karşı çıkan nafile bir jestten ibarettir. "