Sevgili Zeze;
Bu satırları, çocukluğumdan yazıyorum sana. Tutsak bir çocukluktan yazıyorum; yoklugun aç bir canavar gibi, her şeyi yuttuğu bir dönemden.
Canım Zeze;
Ben de çocukken yaramaz bir çocukmuşum. Ama seninki gibi masum değil. Kırardım ben de camları, pencereleri. Sonra annemi kızdırır, uyur numarası yapar ve kalkıp, annemin komşular
Çok şey yaşadım bu yıl. Babamı kaybettim, kuzenim intihar etti. Umutlarımı, hayallerimi kaybettim. Azmimi, başarma isteğimi kaybettim. İnsanlara olan güveni, yüzümdeki tebessümü kaybettim. İçimdeki iyi niyeti kaybettim...
Ama!
Babamın vefatının ilk günü (ki babamın ölümü ölümümdür diye düşünürken) bana espri yapıp güldürmeye çalışan kardeşime tebessüm ettiğimde, mutlu olmanın ne yaşarsak yaşayalım yine mümkün olacağını fark ettim. Bu yüzümdeki ağız dolusu kahkaha o farkındalığın eseri. Ne olursa olsun gülün!. Ben gülmenin bulaşıcı olduğuna inanıyorum. Yüzünüzdeki tebessümü kaybetmemeniz dileğiyle..
Dershanenin son günü anısına çekilmiş bir fotoğraf.
Tahtada yazan da şu:
"Ben giderim adım kalır, dostlar beni hatırlasın."
Âşık Besra Hatice ŞATIROĞLU :D
Değer verdim,
Kaybettim.
Mutlu oldum,
Kaybettim.
Üzüldüm,
Kaybettim.
Gülümsedim,
Kaybettim.
Sabrettim,
Kaybettim.
Konuştum,
Kaybettim.
Sustum
Kaybettim.
Acı çektim,
Kaybettim.
Ama bunlar çok fazla canımı yakmadı.En canımı yakan,
*Sevdim...*
🍁Kaybettim🍁
Merhaba Arkadaşlar Hepimize geçmiş olsun. Daha yeni paylaşım yapabiliyorum çünkü bende enkazdan çıkarıldım . Elhamdülillah çok şükür iyiyim ama bedenen iyiyim kalbimiz kan ağlıyor yüreklerimiz sızlıyor. yer hep sallanıyor .psikolojimiz alt üst oldu. Birçok arkadaşımı kaybettim. Daha bir çoğundan haber alamıyorum .Hocalarımdan haberim yok sevdiğim bir çok insanı kaybettim Güzel Adıyamanım yerle bir oldu. bu deprem bana çok güzel şeyler öğretti. Dünya malı o kadar boş ki bir ev almak için ömür harcayan insanlara sesleniyorum. Bir araba almak için borçlanan insanlara sesleniyorum. Bir iş yetmeyip iki işi birikte yapan insanlara sesleniyorum Hepsi o kadar boş ki umarım bunu anlarsınız. Elhamdülillah müslümanım o enkazın altında tek destekçim Allah celle celalühu'dü tek umudum oydu bundan dolayı Allah yolunda ayrılanlardan ziyan olanlardan olmayın. Arkadaşlarımın kuzenimin akrabalarımın mekanları cennet olsun Allah rahmet eylesin ölen bütün kardeşlerime Allah rahmet eylesin.
Kendimi aramaya çıktım, ama yolu kaybettim hangi sokakta olmam gerekiyor bilemiyorum. Ve artık kendimi aramanın yolunu da kaybettim. Hangi caddeye çıkmam gerekiyor bilemiyorum.
Bu minik paragraf kitabın ana hatlarıyla bana düşündürdüğü bir, iki kısımın özeti. Düşüncelerin özeti mi olur derseniz, evet her şeyde olduğu gibi düşüncelerin de özeti