''Babalar, alınlarımıza yazılmış yalnızlıklardır.''
''Dünya gözyaşlarımın içindeydi artık,dünya bulanıktı,dünya ıslaktı ve dünya kalın uğultular eşliğinde,etrafa buğular saçarak,hafif hafif titriyordu.''
''Kadirşinas otların mırıltısını,of dememenin ilmini,eldeyken kıymetini bilmenin erdemini, ömürden giden günlerin sabrını okudukça zihnimiz, gönlümüz havalanıyor.''
Bazen kaybetmek gerekiyor...
Nasıl olduğunu anlamak için sevginin, saygının,yalnızlığın, dostluğun, kimsesizliğin...
O zaman daha bir kıymetli oluyor sevdiklerin ve seni sevenlerin!
Bazen kaybetmek gerekiyor, Sadece elindekinin kıymetini bilmen için.... kaybetmeden niye anlıyamayız ki elimizdekinin değerini...
Bir an bekle;arkana dön ve unuttuklarını anımsa..
Kaybettiysen ara,kırdıysan af dile,
kırıldıysan affet;Çünkü HAYAT çok kısa....
Şems-i Tebrizi
Ah Aliman, ah Tolgonay...Nasıl unuturum sizi? Kadın olmak nasıl da zor bu dünyada? Hele de üç oğlunu ve kocanı savaşta kaybettiysen...Okuduğum en güzel, en etkileyici kitaplar arasında artık Toprak Ana.
"Eğer yolunu kaybettiysen, akıntıya karşı yüzmeyi dene." Kitabın kapağındaki bu küçük cümle ve yine kapağındaki bütün balıklardan farklı olan o küçük kırmızı balık daha kitabı elime almadan içine çekiverdi beni. Etrafta kopyalanmış gibi birbirinin aynısı bu kadar insan varken diğerlerinden farklı olan 12 yaşında üstün zekalı sıradışı bir küçük kız çocuğunun, yeniden başlamak zorunda olduğu hayat hikayesi vardı içinde. Okurken o küçük kız çocuğu ile sohbet ediyormuş gibi bağrıma basmak geldi içimden. O küçük kız çocuğunun farklılıkları ve bakış açısına şu yaşımda imrendim.Yazarın tarzı, anlatımı sıcacıktı. Tavsiye ediyorum. Kütüphanemde farklılığıyla her zaman varlığını koruyacak.
Sürekli olarak popüler olan şeylere ön yargılı oldum. İnsanların sağda solda “Bak bu kitabı mutlaka oku, kesin oku, okumadıysan yaşama vs.” deyişlerinden olsa gerek uzun süre bu kitabı okumadım. Birgün kitapçıda gezinirken kendi kendime “Ya çok şey kaybettiysen gerçekten” deyip kitabı okumaya karar verdim. Okuduktan sonra hayatım değişti vs. tarzında dehşet bir bilgi donanıma sahip olmasam da benzetmeleri olsun, siyasete yaptığı atıflar olsun gerçekten de etkilendim. Akıcı bir eser maksimum 2 gün içerisinde bitirirsiniz. Özellikle kominizm rejiminin kişisel insiyatiflerle nasıl yoldan çıkabileceğini hayvanlar üzerinden oldukça güzel bir şekilde anlatılmış.
93 syf.
10/10 puan verdi
" Bana da yalanlar uydur hadi, yalan olduklarını bile bile inanayım.."
Zaman zaman yollarda kaybolmak, zaman zaman kendini geçtiğin yollarda bulmak gibi..
Ucu bir yalnızlığın gönül kafesinde, ihtilâl tadında bir mevsimde, bin kere ölüp bin kere dirilerek..
Bin kere unutup, vazgeçip..yeniden severek..yeniden inanmak gibi..
Bana yalanlar söyle hadi..Gitmedim, de, baş ucundaydım de..Saçlarını tarayan bendim
"'Mahkumuna aşık bir cellat gibi seveceğim seni ama öldürürken de bakacağım gözlerine.''
Keşke sol elimi kullanabilseydim, keşke yanıma daha çok su alabilseydim, keşke çakım yanımda olsaydı keşke, keşke, keşke. Ne çok mücadele ettiğimiz şey var hayatta, en çok da kendimizle. İnsanın en beklemediği anda çıkar karşısına bazı şanslar ama hep hazırlıksızken yakalanırız işte böyle durumlara. Girdiğimiz savaşlar ne için, değer mi ? Hırslı olmak başarıyı yanında getirirken neleri götürdüğünü hesap edebiliyor muyuz? Çıktığımız yolda neleri kazanıp, neleri kaybediyoruz? Hep ileri devam ederken mücadelesini verdiğimiz şeyler uğruna ancak geriye dönüp baktığımızda anlayabiliyoruz kazancı kaybı,
Bir zamanlar çok iyi balık yakalayan güçlü kuvvetli bir balıkçının kendisiyle olan iç hesaplaşması. Yaşamından duyduğu büyük mutluluk, içinde bulunduğu durumdan dolayı yaşadığı umutsuzluk, rüyalarında yaşadığı mutluluklar ve gerçekleri ile yaşamak zorunda kaldığı mutsuzluklar.
Kaybettiysen boyun eğ, kazanırsan zaten senindir.
