Kaçıncı kayboluş, kaçıncı yok oluş.. Her kayboluş yeni varoluş...
Dağıttığı parça parça ölümsüzlük değil de neydi??
Gökyüzünün sonsuz mavisi,doğa'nin Haki yeşili denizin taşan dalgalari, rüzgarın tenimi oksayan serinliği, gökyüzündeki yıldızlar toplulugu, yalnızlıgı ile Ay'a selamlar her rengi ve görseli zihnime yansitip işleyen kusursuz gözlere, sorgulayan karmaşık zihnime, acı ve sevinci keder ve heyecanı yorulmadan bana hissettiren kalbime,
İnsan kaybolacaksa da kitapların arasında kaybolmalı, anlamsız bir kalabalık ortasında değil. O zaman bu kayboluş var olmaya yelken açar…
Bir yaşamın yükü var sırtımız da bir derdin, hayli sahnesinde kayboluş günleri
"Aldanış, unutuş, kaybediş, kayboluş,
Duymadığım sözlerdi bunlar, hiç kullanmadım
Ama yaşadım: kendim istedim ve aldandım
Dünya, döndükçe sırtından kaydığım yokuş."