Kayıp çocuk
Birden işitilmez olsun ayak seslerim;
Gölgem bir başka sokağa sapıversin;
Unutayım bir anda her şeyi,
Nerde oturduğumu,
Bir tuhaf âdem olduğumu Can adında.
Aklım arayadursun başka kapılarda kısmetini,
Ben, bilmediğim sokaklarda bir başıma;
Gönlüm öylesine geniş, öyle ferah,
İlk defa görmüş gibi dünyayı,
Bir şaşkınlık içinde, yeniden doğmuş gibi;
Hatırlamam artık değil mi, dostlar,
Hatırlamam artık garipliğimi?
Sayfa 11Kitabı okudu
Oysa insanlar çocuk gibidir, hak etmeden bir hediye aldığı zaman şımarır. Ne hediyenin ne de verenin kıymetini bilir.
"Karanlık oldu, yani güneş kavuştu, zaten ay ışığı da başladı. O arada süngü faslı başladı, ölmeyenler için... Süngü faslı bitti, ayıklama faslı başladı. Tabii büyüklerin hepsi ölmüştü. Ben büyüklerden hiç kimseyi ayakta görmedim. Kalkanların hepsi çocuklardı. İşte o zaman ben hayret ediyorum kendime, yani ne inisiyatif bende... İki kişiler, bir tanesi diyor 'Kokla,' nefes alıyor muyuz diye... Tuttum nefesimi... o yaştaki çocuk, düşün... Ondan sonra, 'Ölmüş ölmüş,' dedi. Bacağımdan sürükledi götürdü attı Munzur'a, ama gövdem toprakta ayaklarım suda..."
Sayfa 410 - Hatice DemircioğluKitabı okudu
Günümüz erkek anneleri...
Annesi o kadar çok ilgi göstermiş ki, Franz büyümeye fırsat bulamamış, çocuk kalmış. Deniz'le de o yüzden iyi anlaşıyor zaten. Annesi hayatı onun için kolaylaştırdığından sorunlarla karşılaştığında ne yapacağını bilemeyen biriydi Franz.
Öte yandan tereddüt ettiler. Bir daha asla görüşemeyecekleri, bazılarının belki de hiçbirinin bu geceyi sağ atlatamayacağı düşüncesi havada asılı kaldı. Bir Kumarbaz, bir mahkûm, asi bir evlat, kayıp bir Grisha, katil olan Sulili bir kız, katilden de kötüsü olan Fıçılı bir çocuk.
Sayfa 385Kitabı okudu
Bir küçük çırak, koltuğunda kokulu pasta dolu bir tepsiyle dışarı çıktı. Nevin hoşuna gitmiş olacaktı ki dönüp pırıll pırıl baktı. Nevin bu kadar temiz ve berrak ten, bu kadar mavi damar, bu kadar kalın ve kırmızı dudak, bu kadar yaldızlı tüy görmemişti. Büyükçe bir pasta gibi, dondurmalı bir pasta gibiydi çocuk
Sayfa 47 - YKYKitabı okudu
