‘Kürk Mantolu Madonna; Maria Puder’, ‘Üst Kattaki Terörist’in Alt Kattaki Komşusu; Nurettin ‘, ‘Yüzüncü Ad’ın Dul Kadını; Marta’, ‘Baltası Kadar Masum Katil; Raskolnikov’, ‘İsimle Ateş Arasında; Nihade’, ‘ 5 yaşında kocaman bir çocuk; Alper Kamu’, ‘Afili Filinta; Nuh Tufan’, ve dahası...
Ben kimseyi Ömer kadar sevmedim.
Öyle roman
Oğuz ATAY hayranlarının bu kitabı okumamaları çok büyük kayıp. ben çok beğendim. Hakan Günday ın da kalemi çok sağlam ve özellikle romanlarında çocukları ve çocuk piskolojisini ön plana çıkarıyor. çocukları çok seviyor olmasından kaynaklanıyor herhalde :)
Aslında çok tolerans insanımdır. Ama bazı şeyler toleranslık filan algılamıyor. Bu kitabın konusunu aldığı olay gibi...
26 şubat 1992 yılı Azerbaycan için Hocalı yılı desek yanılmayız. Halen de acısı sızı gibi içimizde. Yaşlı, kadın, çocuk toplam 613 kişi öldürülmüş. Öldürülmüş hafif kalır, yaşlıların kafa tasları parçalanmış, hamile kadınların karnı oyulmuş, çocukların derileri yüzülmüş vs. vs... Bunları ben kendimden uydurmuyorum bunlar var, resimleri çekilmiş, videoları var. Soykırım değil de nedir bu olay?
Bir de esirler var tabii. Bazıları güç bela bulunup geri getirildi, bazılarıysa halen kayıp...
Kitaba geçelim:
Kitap Hocalı soykırımının anısına yazılmış. Orada 25-26 şubat gecesi yaşananları anlatmaktadır. Ve bir ailenin üzerinden olaylar gözümüzün önüne seriliyor. Bir aile esir alınıyor. Yolda ermeniler tarafından tecavüz olunmasın diye baba kızını tüfenginin kundağıyla vurarak öldürüyor. Karısına da aynı şeyi yapmak isterken ermeniler babayı öldürüyor... Geriye bir ana bir oğul kalıyor... Başlarına ne deseniz geliyor... Aklınıza gelebilecek her şey. Sonrası mı? Sonra oğul o kadar kin tutuyor ki kendi milletine karşı, "nerdelerdi diye neden beni kurtarmadılar diye" onu vatanına terrör yapmağa gönderiyorlar... Olaylar da bundan sonra cereyan ediyor...
Elhan Elatlı kitaplarından alışık olduğumuz Kanbay Kasımlı yok burada. Bunun yerine yazarın ikinci sevimli karekteri Alemdar var. O bir MİT çalışanı ve olayları çözmeğe çalışıyor.
Velhasıl, benim en sevdiğim, 1 günden az müddetde bitirdiğim eser.
beni şiirle tanıştıran bana şiiri sevdiren ilk şiir okumaya bu kitapla başlamıştım şehirler arası otobüslerde vazgeçmiştim çocuk olmaktan..
Madde Bağımlılığı
Babası uyurken yanına yaklaşıyor diye dayak yiyor, annesi ise onun kendi çabası ile büyüttüğü çiçekleri görmezden geliyordu. O sadece sevgi isteyen bir çocuktu. Uyuşturucu ile dibe battığı hayattan nasıl kurtulduğunu duygulanarak okumuştum. Her ebeveynin okuması gerektiğini düşündüğüm ender kitaplardan bir tanesi. Zira Mark kendi yok oluşundan nasıl yeniden doğduğunu anlatıyor. Sorgulatıp, düşünmemizi sağlıyor. Her çocuk ebeveynlerinin onun üzerine yıktığı travmalar ile yetişkinlik çağına erişiyor ve kendi hiçliğin de çoğunlukla kayıp olup gidiyor. Bu eseri okuyan herkes kendince bir ders çıkaracaktır. Çocukların üzerinde uygulanan şiddetin nelere yol açtığına üzülerek şahit olacaktır. Ben sayfaların arasında Mark ile kayboldum. Yaşadığı her şeyi yüreğimde hissettim. Kimi sayfalara gözyaşımı kimine sevincimi ekledim. Yıllar geçse de bu kitabın bana hissettirdiklerini asla unutmayacağım. Mutlaka okunması gereken ders niteliğindeki eseri herkese tavsiye ederim.
Her ne kadar çocuk kitabı dense de büyüklerin de okuması lazım, zira hastalıklarına teşhis ve tedavi burda.
Elimizden kayıp giden zamanı organize bir suç örgütünün çaldığını biliyor muydunuz?
Kurgu, üslup, konu bütünlüğü ve akıcılık tatmin edici düzeyde. Elbette edebi bir eserden ziyade büyük çocuklara hitap eden bir düzey bu.
Elimdeki baskının yazıları kırmızı renkte, bence ince düşünülmüş güzel bir ayrıntı. Ayrıca yer yer resimlerle zenginleştirilmiş.
10 yaş üstü için ideal diyebilirim, okumayı sevdirecek güzel bir kitap.
