"‘Bir zamanlar...’ diyorlar; bilmiyorum ne zamanlar
Belki Kalu Bela, belki cennetten kovulduğu zamanlar
Yasak elmayı ben yedim Tanrım
Ya günah için varım, ya da ah
Bir tenim, candan mahrum
Ruhum ediyor bana tamah
Bırakıp gidilen gibiyim, unutulan gibi.
Kehf’in Ashabı’ndan; zamanın terk ettiği.
Yüzyıllarca uyudum; uyandım