"Uçsuz bucaksız bir kırın hatırı için ayaktayım
kafamda susmaları için yalvardığım sesler çınlıyor
annem beni her şeye dertleneyim diye mi doğurdu?
Neden herkes bana bağırıyor?
Kendim dahil kimsenin umrunda değilim
Teyzelerin, ağaçların ve yaprakların gündeminde tek bi mevzu
Bu kış ne zaman gelecek?"
Neden avucunu yalar
Durmadan evde kediler?
Sonu gelmeyen hulyalar
Bizi günlerle oyalar,
Kediler bu hale güler.
Kediler bize şöyle der:
"Neden bu garip hulyalar
Sizi boş yere oyalar?"
Kedim de bana şöyle der:
Ve avuçlarını yalar.
Sayfa 49 - Sonu Gelmeyen Hulyalar şiirindenKitabı okuyor
Annem... Hiç kendine ait hobisi var mıydı? Kendine hiç zaman ayırıyor muydu? Yapmak istedikleri, umutları ve hayalleri var mıydı? Ona en azından teşekkür etmek isterdim ama hiçbir zaman doğru kelimeleri bulamadım. Ucuz görünür diye ona çiçek bile almadım. Neden küçük de olsa herhangi bir şey yapmadım? Küçücük bir jest bile... Sonunda bu dünyadan ayrıldığında ise hayretler içinde kalmıştım. Öleceği aklımın ucundan bile geçmemişti.