"lê bira tu gula şêxan î bira biçûkê biran î bira xulîyê di şewqan î bira welatê xerîbê derdê pûçê bê derman î bira heya dunya xweş ava be keder û mereqa me hemîyan î bira"
Le bira, tu gula şêxan î bira, tu piçûkê biran î bira, Li welatê xerîbiya tu derdê pûçê bê derman î bira, Heya dinya ava be, tu keder û mereqa me hemûyan î bira....
Dengbêj türkü,şarkı söyleyen sanatçı anlamında kullanılmaktadır.İşte Şakiro’nun Dengbêjliğe giden hayatı.. Şakiro’nun dengbêjliği (sanatçılığı) aslında kendisinden çok önceleri yaşayan kendi gibi ünlü dengbêj olan dengbêj Evdalê Zeynıkê’nin de köyü olan Tutak’ın Cemalverdi köyüne göç etmesiyle başlar. Burada Evdalê Zeynıkê’yi görmüş olan meşhur dengbêj, Bedihê Kor (Bedihê Çevşuşe)da yaşadığından, Şakiro kendisinden çok etkilenir. Küçük yaşlardan, 18, 19 yaşına kadar Cemalverdi köyünde yaşayan Şakiro, Bedihê Kor’dan dengbêjlik hakkında çok şey öğrenir. Daha sonrasında ise bir çok Kürt bölgesini gezip, bir çok dengbêj ile tanışıp, yavaş yavaş isminden söz ettirmeye başlar. Tanındıkça dönemin meşhur dengbêjleri ile de tanışıp, onlarla gezer. Bunlar; Mıstefayê Çiftbori, Feqiyê Qızqapanê, Kazoyê Garısya, Ferzê, Evselamê Koşkê ve Şakiro’nun hocası olacak dengbej olan Resoyê Gopala (Reso).
Şakiro ,Resoyê Gopala tanınmış ismiyle Dengbêj Reso ile birlikte köy köy, bölge bölge gezer. Kürtler arasında güzel sesinden dolayı Şakiro’ya “Kewê Ribat” (Rabat Kekliği) ve “Şahê Dengbêjan” (Dengebejlerin Şahı) olarak da anılmaktadır. Ondaki “xulxulandin-hawînî” (gırtlak yapma) çok az dengbêjde görünen özelliklerinden en önemlilerindendir.
