“Şimdi umut edecek,
yaşayacak neyimiz var?”
Eli omzumdan koluma, oradan parmaklarıma doğru ilerledi. Parmaklarını
benimkilere doladı. “Bugünümüz var,” dedi. “Şanslıysak yarınımız da, öbür günümüz de. Hayatımız var.
Geçmişimiz acı vericiydi. Geleceğimiz belirsizdi. Kesin olan tek şey şuydu:
Şimdi birbirimize ihtiyacımız vardı.
NİSAN AYI OKUDUKLARIM 📚
KARANTİNA VE RAMAZAN GÜNLÜKLERİ 📚
1- Zülfü Livaneli / Edebiyat Mutluluktur 📚
2- Sadık Yalsızuçanlar/ Yakaza 📚
3- Nazan Bekiroğlu / Cümle Kapısı 📚
4- Mustafa Kutlu / Bir Demet İstanbul 📚
5- Ahmet Batman / Soğuk Kahve 📚
6- Sarah Jio / Kelebek Adası 📚
7- Ali Bayram / İntiharda Polis 📚
8- Sinan Yağmur / Aşkın Gözyaşları 3 📚
9-
Gray beni gördüğünde çantasını düşürdü. Yüzünde şaşkın bakışlarla daha da yaklaşırken Estella arkada kaldı.
“Charlotte,” dedi. “Bu... sen misin?”
“Benim,” dedim gözyaşları içinde. “Benim, Gray.”
“Ama nasıl?..”
“Seni tekrar nasıl mı buldum?” Bir adım daha yaklaştım. Bedeni ince ve bronzdu. Tam da onu en son bıraktığım günde ki gibi.
Sayfa 275Kitabı okudu
