Zavallı güruh, var olabilmek için kendilerini varlığın asli unsuru olarak görmek zorunda olduklarını zannediyorlardı. Bunun için de gerçekte var olanı, koca Osmanlının varlık sebebini ve ona destek olan ne varsa hepsini yıkıp alaşağı etmek mecburiyetinde hissediyorlardı.
Ne büyük acizlik.
Kendilerini cennet gibi bir vatanla ödüllendirmiş atalarını ve bu uğurda binbir mihnetle mücadele verenleri yok sayıyorlardı. Bunun bedelini zamanı geldiğinde çok acı idrak edeceklerdi.
Osmanlı İmparatorluğu'nun parça parça oluşuna seyirci kalacaklardı. Kaderin bir cilvesi olarak hilafet bayrağı altında yaşayan bütün Müslümanların hazin sonunu başlattıklarından bihaberdiler.